پهنه بندی زمین آماری دمای خاک در محدوده ریشه ذرت تحت رژیم های مختلف آبیاری
Publish place: Journal of Soil Research، Vol: 29، Issue: 1
Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 206
This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_AREO-29-1_007
تاریخ نمایه سازی: 26 اردیبهشت 1400
Abstract:
دمای خاک یکی از مهمترین عوامل موثر بر رشد گیاه بوده و کنترل آن در حد بهینه میتواند زمینه نیل به حداکثر محصول را فراهم آورد. دشواریهای اندازهگیری مستقیم این عامل و محدودیت نقاط اندازهگیری شده، لزوم استفاده از روشهای غیرمستقیم در پهنهبندی دمای خاک به منظور یافتن مقادیر این پارامتر در نقاط فاقد مقادیر مشاهدهای را اجتنابناپذیر میسازد. لذا، در این بررسی، کارایی روشهای زمینآمار شامل میانگین متحرک وزنی، کریجینگ معمولی و کوکریجینگ با دو متغیر کمکی رطوبت و هدایت الکتریکی در برآورد دمای خاک تحت سه تیمار آبیاری کامل و آبیاری ناقص ریشه در دو سطح ۷۵ و ۵۵ درصد مورد ارزیابی قرار گرفت. به منظور اندازهگیری دما، رطوبت و هدایت الکتریکی از سنسورهای رطوبتسنج الکترومغناطیس استفاده شد. مقایسه مقادیر مشاهدهای و برآورد شده دمای خاک با استفاده از روشهای زمینآمار و بر اساس شاخصهای RMSE، MAE و MBE نشان داد مقدار این شاخصها بین ۰۰۱/۰ تا ۰۴/۰ درجه سانتیگراد متغیر است. مقدار ناچیز آنها حاکی از اعتبار روشهای منتخب در این مطالعه در پهنهبندی میزان دمای خاک در محدوده ریشه گیاه در هر سه تیمار میباشد. با این وجود، میزان شاخصهای ارزیابی در روش کریجینگ در تمام تیمارها در حد معنیداری کمتر از سایر روشها بود. استفاده از متغیر کمکی رطوبت در روش کوکریجینگ در هر سه تیمار، میزان شعاع تاثیر را کاهش داده و استفاده از متغیر کمکی هدایت الکتریکی منتج به عدم پیوستگی کوواریوگرام متقابل دما و هدایت الکتریکی شده است. لذا، میتوان مطرح نمود که حتی در شرایط رطوبتی خاص حاکم بر استراتژی آبیاری ناقص ریشه، روش کریجینگ در مقایسه با روش کوکریجینگ با متغیر کمکی رطوبت، خطای تخمین دمای خاک در محدوده ریشه گیاه را در حد معنیداری کاهش میدهد.
Keywords:
Authors
فاطمه کاراندیش
استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه زابل
علی شاهنظری
دانشیار گروه مهندسی آب دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری