زمینه وهدف: هدف پژوهش حاضر بررسی میزان تاثیر آموزش مهارت های روانی
اجتماعی بر
وفاداری سازمانی و
دلبستگی شغلی بود. روش پژوهش: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و در حیطه طرح های نیمه آزمایشی و در قالب طرح های پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه
دانشجویان شاغل شهر اصفهان تشکیل می دهد که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۰ نفر انتخاب شدند. از این تعداد ذکر شده ۱۵ نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر گروه گواه بودند. در زمینه
وفاداری سازمانی آزمودنی با پرسشنامه
وفاداری سازمانی آلن و میر ۱۹۹۰ مورد سنجش قرار گرفت و برای سنجش
دلبستگی شغلی از پرسشنامه
دلبستگی شغلی کانونگو ۱۹۸۲ استفاده شد پرسشنامه سنجش
وفاداری سازمانی الن و میر ۱۹۹۰ دارای ۲۴ سوال و سه مولفه به نام های تعهد عاطفی (سوالات ۱ تا ۸) ، تعهد مستمر ۶ تا ۱۹ و تعهد هنجاری ۱۷ تا ۲۴ می باشد این پرسشنامه در قالب یک طیف لیکرت پنج درجه ای طراحی شده است. پرسشنامه
دلبستگی شغلی دارای ۱۰ گویه (مهارت تصمیم گیری، مهارت حل مساله، مهارت تفکر خلاق، مهارت تفکر نقاد، توانایی برقراری ارتباط موثر، مهارت ایجاد و حفظ روابط بین فردی، مهارت خودآگاهی، مهارت همدلی کردن، مهارت مقابله با هیجان ها، مهارت مقابله با استرس) می باشد یافته ها: بدین ترتیب در آزمون فرضیه اول پژوهش چنین نتیجه گیری شد که آموزش مهارت های روانی
اجتماعی بر
وفاداری سازمانی موثر است. همچنین در آزمون فرضیه دوم پژوهش چنین نتیجه گیری شد که آموزش مهارت های روانی
اجتماعی بر
دلبستگی شغلی تاثیر دارد. نتیجه گیری: افرادی که اموزش مهارت های روانی
اجتماعی را گذرانده اند. سطوح بالای رضایت شغلی را نشان دادند زیرا آها در ارزیابی و تنظیم عواطف خاص خود نسبت به مدیران و محل کار خد برخورد سازگارانه تری نشان دادند. فراگیری مهارت های روانی
اجتماعی می تواند یک محیط کاری مطبوع و دلپذیری را به وجود آورد و بر رضایت شغلی کارمندان، مدیریت کارآمد و پیشرفت سازمان تاثیر بگذارد زیرا مهارت های روانی
اجتماعی بالا باعث می شود که عملکرد، درک و شناخت و رضایت شغلی افزایش یافته، جهت یابی ها نقش مثبت ایجاد کرده و مشکلات کاهش پیدا می کند.