الگوهای رفتار کاری کارکنان بهداشت در دوران کرونا: آیا آموزش تاب آوری راه حل است؟

زمینه و هدف: همه گیری بیماری کرونا ویروس ۲۰۱۹ COVID-۱۹ ، که برای اولین بار در ووهان،چین شناسایی شد. و اکنون در سراسر جهان گستارش یافته است، نگرانی هایی را در مورد بهزیستی کارکنان مراقبت های بهداشتی خط مقدم ایجاد کرده است . به نظر می رسد واکنش همه این کارکنان به فشارهای شغلی ناشی از بحران کرونا یکسان نیست و به ویژگی های خاص روان شناختی آنان بستگی دارد. شواهد فزاینده ای نشان می دهد که در مواجهه با دشواری های زندگی، تهدیدها یا سایر واقعی استرس زاف تاب آوری به سازگاری و رشد افراد کمک می کند هدف پژوهش حاضر مقایسه تاب آوری در افراد دارای متفاوت مقابله با استرس شغلی بود. روش پژوهش: جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه پرستاران استان اصفهان بود. نمونه گیری به صورت اینترنتی به شیوه گلوله برفی از طریق ایمیل و ارسال لینک در شبکه های اجتماعی مختلف، بین ۲۳ اردیبهشت تا ۲۵ خرداد ۱۳۹۹ تامین شد. ۲۰۴ نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های مختلف اصفهان به ابزارهای پژوهش پاسخ دادند و میانگین زمان پاسخ آنها ۴۵۷±۱۵۰ ثانیه بود. ابزارهای مورد استفده در این پژوهش عبارت بودند از مقیاس تاب آوری کونور – دیویدسون و پرسشنامه رفتارها و الگوهای تجربی مرتبط با کار، داده های پژوهش با روش تحلیل واریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شد. یافته هاک یافته های حاصل از تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد تفاوت میانگین تاب آوری در چهار الگوی رفتار کاری در سطح ۰/۰۰۱ معنادار است. بدین ترتیب که افراد دارای الگوهای رفتاری سالم میانگین تاب آوری بالاتری نسبت به افراد دارای الگوهای ناسالم داشتند. نتیجه گیری: تفاوت سبک مقابله کارکنان با استرس های شغلی شان می تواند ناشیاز تفاوت میزان تاب آوری آنها می باشد. در نتیجه این مطالعه بر اهمیت تاب آوری به عنوان یک ویژگی و مهارت محافظت کننده در مواجهه با تنش ها و فشارهای شغلی تاکید دارد. در اساس نتایج پیشنهاد می شود برای اصلاح الگوهای رفتاری کارکنان، آموزش مهارت های تاب آوری در سازمان های مراقبت های بهداشتی ارائه گردد.

الگوهای رفتار کاری کارکنان بهداشت در دوران کرونا: آیا آموزش تاب آوری راه حل است؟ Keywords:

الگوهای رفتار کاری سالم , الگوهای رفتار کاری ناسالم , تاب آوری , پرستاران , کرونا , کویید ۱۹