ارزیابی تحمل به خشکی در لاین های گندم

  این مطالعه با هدف ارزیابی پتانسیل تحمل به خشکی در ۲۳ لاین ۲:۴ F گندم حاصل از تلاقی دو رقم ویرمارین (حساس به خشکی) و سرداری (مقاوم به خشکی) انجام شد. آزمایش در قالب دو طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در دو سطح آبیاری پس از ۳±۷۰ و ۳±۱۲۰ میلی­متر تبخیر از تشت تبخیر کلاس A در سال ۱۳۸۳ در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان اجرا گردید. شاخص­های تحمل و حساسیت به خشکی برای عملکرد محاسبه و تجزیه به مولفه­های اصلی نیز بر اساس آنها انجام شد. شاخص تحمل هامبلین و رزیل با شاخص حساسیت به خشکی فیشر و مورر هم بستگی مثبت و معنی داری داشت. هم بستگی این دو شاخص با عملکرد در شرایط تنش و مولفه اصلی اول منفی بود. مقدار بالای این مولفه ژنوتیپ­های با حساسیت کم را معرفی کرد. هم بستگی مولفه اول با شاخص­های میانگین تولید، میانگین هندسی عملکرد، شاخص تحمل به تنش و میانگین هارمونیک عملکرد، مثبت و بالا بود. ژنوتیپ شماره ۲ در شرایط بدون تنش عملکرد بالایی داشت و با وجود حساسیت بالایی که به تنش نشان داد، از نظر این شاخص­ها به­عنوان ژنوتیپ برتر معرفی شد. ژنوتیپ­های شماره ۴، ۱۷، ۱۱ و ۱۴ عملکرد بالایی در شرایط تنش داشتند و از نظر شاخص­ها نیز به­عنوان ژنوتیپ برتر معرفی شدند.

Keywords:

Correlation , Principal components , Stress indices , Wheat. , شاخص های تحمل , گندم , مولفه های اصلی , هم بستگی صفات