اثر هیدروژل و رژیم های آبیاری بر میزان کلروفیل، نیتروژن و بعضی شاخص های رشد و عملکرد ارزن علوفه ای (L. Pennisetum glaucum)

تنش خشکی نقش مهمی در کاهش عملکرد گیاهان دارد. به منظور بررسی تاثیر کاربرد هیدروژل سوپرجاذب زئولیت در کاهش آثار سوء ناشی از تنش خشکی بر محتوای کلروفیل، نیتروژن، شاخص های رشد و ارتباط آنها با عملکرد کمی و کیفی ارزن علوفه ای رقم نوتریفید، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده (اسپلیت پلات در مکان و زمان) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر کرمان در سال زراعی ۱۳۹۰ انجام شد. تنش خشکی به عنوان فاکتور اصلی در چهار سطح (آبیاری در ۴۰، ۶۰، ۸۰ و ۱۰۰ درصد ظرفیت زراعی) و هیدروژل سوپرجاذب در سه سطح (صفر، ۱۵۰ و ۳۰۰ کیلوگرم در هکتار) به عنوان کرت فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که بین میزان کلروفیل و درصد نیتروژن برگ همبستگی مثبت و معنی داری (**۹۷/۰r=) وجود داشت. هم چنین، بین این دو پارامتر با وزن علوفه تر، خشک، عملکرد پروتئین و درصد الیاف خام علوفه نیز همبستگی معنی داری دیده شد. با افزایش تنش خشکی، صفات اندازه گیری شده روند کاهشی نشان دادند. پلیمر سوپرجاذب موجب افزایش وزن تر و خشک علوفه، شاخص های رشد و خصوصیات کیفی ارزن علوفه ای گردید. میانگین وزن علوفه تر، میزان کلروفیل، محتوای پروتئین و درصد الیاف علوفه در سطوح آبیاری ۱۰۰% و ۸۰% تفاوتی نداشتند. استفاده از سوپرجاذب باعث ۲۰% صرفه جویی در مصرف آب شد. بنابراین، می توان احتمال داد که کاربرد هیدروژل سوپرجاذب باعث بهبود عملکرد، خصوصیات کیفی و شاخص-های رشد ارزن علوفه ای تحت شرایط تنش از طریق افزایش ظرفیت نگهداری آب در خاک، کاهش شستشوی مواد غذایی، رشد سریع و مطلوب ریشه ها و هوادهی بهتر خاک شود.

Keywords:

Millet , Drought stress , Moisture storage , Super absorbent , ارزن , تنش خشکی , ذخیره رطوبت , سوپر جاذب