تاثیر یک دوره تمرینات منتخب شناختی – تعادلی بر حافظه فضایی در افراد مبتلاء به اختلال شناختی خفیف

با افزایش سن طیف وسیعی از اختلالات شناختی و فیزیکی برای سالمندان بوجود می آید. اختلال شناختی خفیف یکی از این مشکلات است که به عنوان مرحله ماقبل بیماری آلزایمر شناخته می شود. کاهش حافظه از اصلی ترین نشانه های این عارضه می باشد. هدف این تحقیق یافتن یک روش تمرینی موثر، کارآمد و بی خطر بود که انجام آن برای سالمندان امکان پذیر باشد و بتواند از پیشرفت این علائم جلوگیری کرده و یا باعث بهبود فاکتورهای مورد نظر شود. ۴۱ مرد سالمند مبتلاء به اختلال شناختی خفیف با میانگین سنی ۶۵.۴۸±۶.۰۳ سال، قد ۱۶۹.۴۸±۷.۳۱ سانتی متر، وزن ۷۴.۷۰±۸.۷۰ کیلوگرم به سه گروه تمرینات شناختی، تعادلی و ترکیبی تقسیم شدند. حافظه آزمودنی ها توسط آزمون لغات کالیفرنیا، پیش و پس از شش هفته مداخله اندازه گیری شد. آزمودنی ها هر هفته ۴ جلسه و در مجموع ۲۴ جلسه به تمرین پرداختند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۳ و استفاده از آزمون تی همبسته در سطح معنی داری p<۰.۰۵ انجام شد. بعد از شش هفته، حافظه فضایی در گروه تمرینات شناختی بطور معنی داری افزایش یافت. p=۰.۰۳ در فاکتور حافظه فضایی بین گروه تمرینات تعادلی و گروه تمرینات ترکیبی تفاوت معنی دار مشاهده شد. p=۰.۰۰۲ یافته ها نشان داد تمرینات شناختی باعث بهبود حافظه فضایی این افراد می شود. اگرچه در گروه تمرینات ترکیبی، وضعیت حافظه بهبود یافت، اما این تغییر معنی دار نبود

Keywords:

اختلال شناختی خفیف , حافظه فضایی , تمرینات شناختی