تاثیر پایداری فلسطین بر گفتمان انسانی در دیوان فدوی طوقان

مفاهیم و ارزش هایی چون آزادی و عشق و عزت که انسان به طور فطری با آن ها آشناست، در دیوان فدوی طوقان جایگاه ویژه ای دارد که «گفتمان انسانی» وی را شکل می دهد. استفاده از زبان رمزآمیز و کنایه ای شاعر به منظور انتقال مفاهیم گفتمانی و تاکید بر همبستگی داخلی و خارجی، در وحله اول، خفقان موجود در جامعه را بیان می کند، و در ادامه، تلاش شاعر را برای چنگ زدن به ریسمان اتحاد تداعی می سازد. آنچه در این پژوهش بررسی شده، تاثیر پایداری فلسطین بر گفتمان انسانی در دیوان فدوی طوقان است. مقولات بررسی شده در این پژوهش با استفاده از مطالعه اسناد و مدارک موجود عبارت اند از عشق، آزادی، عزت، ظلم ستیزی، مرگ، شخصی نبودن عشق، مطرح کردن عشق در جایگاه ارزش اجتماعی اصیلی که ریشه در وطن و مردمان سرزمین دارد، معادل قرار دادن آزادی با زندگی، مرگ را بی معنی و عین زندگی دانستن، رسالت شاعران را در گرو حفظ عزت مردم سرزمین دانستن، راه دستیابی به عزت و کرامت را آزادی سرزمین و بازگشت آوارگان دانستن، استفاده از تعبیر طاعون به جای ظلم و ستم گسترده ای که سرزمین مادری را فراگرفته و راه رهایی از آن را در گرو بسیج نیروهای درونی و بیرونی دانستن و اعتقاد به اینکه چون جسم برخاسته از خاک وطن است، پس باید به منشا نخستین خود بازگردد تا برانگیخته شود را دلیل و شوق استقبال از مرگ دانستن، مهم ترین نتایج کلی این پژوهش است. از دیدگاه فدوی طوقان، آزادی آن گاه که با مجاهدت و مبارزه به دست آید، ماندگاری و دوام و بقای آن برای نسل های آینده بیشتر خواهد بود. همچنین از دید وی، عشق، خمیرمایه وحدت است که می تواند حب وطن را در پی داشته باشد، و جسم، برخاسته از خاک وطن است و باید به همان منشا نخستین بازگردد تا به نحو دیگری برانگیخته شود؛ و در این راه خود شاعر به استقبال مرگ می شتابد.

Keywords:

شعر معاصر عرب , ادبیات پایداری , شعر فلسطین , فدوی طوقان , گفتمان انسانی