ارتقا باکتری پروبیوتیک لاکتوباسیلوس روتری به وسیله تکنیک اکستروژن دولایه با سدیم آلژینات و موسیلاژ دانه ریحان

در این پژوهش، ریزپوشانی به روش اکستروژن بر روی باکتری لاکتوباسیلوس روتری به صورت دولایه انجام شد. لایهاول سدیم آلژینات و لایه دوم موسیلاژ دانه ریحان، در پنج غلظت (۲ / ۰ ، ۴ / ۰ ، ۶ / ۰ ، ۸ / ۰ و ۱ درصد) بود. سپس عکسبرداریبه جهت تعیین قطر لایه ها و مولفه های رنگ *L*,a*,b، سفیدی و زردی بر روی دانک ها صورت پذیرفت. آزمون هایماندگاری حرارتی، ماندگاری در شرایط اسیدی به همراه نمک، همچنین تولید اسید و رشد باکتری آزاد و ریزپوشانی شدهدر محیط کشت MRS مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که افزایش درصد صمغ موسیلاژ بکار رفتهبه عنوان لایه دوم، می تواند باعث تغییر معنادار در قطر لایه خارجی گردد. مولفه های *b، سفیدی و زردی افزایش یافت؛ ولیمولفه *L کاهش معنادار داشت (p≤۰/۰۵). در دمای C°۷۲، دانک واجد یک درصد موسیلاژ دانه ریحان به مدت ۵minتوانست حد مجاز (۶log CFU/ml) برحسب منحنی ریگراسیون حفظ نماید. ولی باکتری آزاد تنها ۰/۶min در این حدمجاز، ماندگاری داشت. با افزایش غلظت موسیلاژ دانه ریحان میزان ماندگاری باکتریها در شرایط نمکی و اسیدی افزایشیافته و ماندگاری دانک (۷/۵min) بیشتر از باکتری آزاد (۲/۵min) در شرایط مشابه بود. میزان ایجاد اسید و رشد باکتریدر دانک نسبت به باکتری آزاد کندتر بود.

ارتقا باکتری پروبیوتیک لاکتوباسیلوس روتری به وسیله تکنیک اکستروژن دولایه با سدیم آلژینات و موسیلاژ دانه ریحان Keywords:

اکستروژن , پروبیوتیک , ریزپوشانی , لاکتوباسیلوس روتری , مقاومت حرارتی , موسیلاژ دانه ریحان