بررسی زنده بودن تصاویر ذهنی و تصاویر روشن در افراد دارای ناتوانی ذهنی (ID) در مقایسه با افراد به طور معمول در حال رشد (TD)

تصویر ذهنی (MI) به عنوان "توانایی شبیه سازی اطلاعات ذهنی که در حال حاضر توسط اندام های حسی قابل درک نیست" توصیف شدهاست. زنده بودن تصویر ذهنی به عنوان شفافیت، روشنایی یا شدت تصویری تعریف شده است که توسط فرد گزارش شده است. مطالعات زیادیدر مورد زنده بودن، در افراد به طور معمول در حال رشد (TD) انجام شده است، با این حال، هیچ تلاشی برای ارزیابی زنده بودن تصاویر ذهنی، در افراد دارای ناتوانی ذهنی (ID) یا مقایسه آن با بزرگسالان به طور معمول در حال رشد (TD)، انجام نشده است. آزمون زنده بودن تصاویر، شامل یک نسخه اصلاح شده از پرسشنامه VVIQ و دو مورد از آزمون APT، به شرکت کنندگان با ID خفیف، متوسط و شدید می باشد. عملکرد آنها در مقیاس زنده بودن، با افراد در حال رشد مقایسه شد و اقدامات لازم برای عملکرد شناختی و انطباقی برای تعیین سطح ID شرکت کنندگان انجام شد. نتایج: نتایج این مطالعه نشان داد که تفاوت معناداری بین افراد با ID خفیف، ID متوسط و TD در شفافیت تصاویر ذهنی و تصاویر روشن وجود ندارد. افرادی که دارای ID شدید بودند عملکرد پایین تری نسبت به سه گروه دیگر داشتند. نتیجه گیری: علیرغم اختلال شناختی آنها، تفاوت غیر قابل توجهی بین عملکرد افراد با ID خفیف و متوسط و افراد در حال رشد، در مقیاس زنده بودن تصویر قابل توجه است.

Keywords:

روانشناسی بالینی , ناتوانی ذهنی , زنده بودن , تصورات ذهنی , تصاویر ایدیتیک