استراتژی های مؤثر در مدیریت تلفیقی بیماری های ویروسی گیاهان

بیماری های ویروسی باعث کاهش شدید عملکرد محصولات از لحاظ کمی و کیفی در سراسر جهان می شوند.کاهش محصول و خسارات اقتصادی ناشی از آن را می توان از طریق کنترل همه گیری با استفاده از روش هایی که منابع آلودگی ویروس را کاهش داده یا از انتشار ویروس جلوگیری می کنند، محدود نمود. برای هر ترکیبی از ویروس، گیاه و سیستم تولید، یک آستانه اقتصادی وجود دارد و مهم تر از آن، زیان مالی قابل توجهی وجود دارد که به کار گیری و استفاده از چنین اقداماتی را توجیه و ضروری می نماید. با وجود این، استفاده از یک روش به تنهایی برای کنترل یک بیماری ویروسی عملاً در بیشتر موارد کم فایده بوده، خصوصاً اگر در طول یک دوره طولانی مدت به کار گرفته شود. وقتی که اقدامات کنترلی متنوعی که تلفیقی از روش های مختلف است، باهم استفاده شوند، اثرات آنها مکمل یکدیگر بوده و در نتیجه منجر به کنترل مؤثرتری می شود. چنین تجربیاتی منجر به توسعه شیوه های مدیریت تلفیقی برای بیماری های ویروسی شده است که در این مورد، روش های مقاومت میزبانی، اقدامات زراعی، کنترل شیمیایی و بیولوژیکی را ترکیب می نمایند. انتخاب ترکیب مناسب برای اقدامات کنترلی در هر پاتوسیستم و تولید محصول نیاز به اطلاعات دقیق و مفصل درباره اپیدمیولوژی ویروس عامل بیماری و نحوه عمل هر روش کنترل دارد. استراتژی هایی که برای کنترل بیماری های ویروسی استفاده می شود، باید به قدری کارا و مؤثر باشد که هزینه ها، کارگر و خسارت محصول را به حداقل و یا در حد استاندارد برساند

Keywords:

مدیریت تلفیقی بیماری , ویروس , استراتژی , همه گیری , آستانه اقتصادی