موانع شناسایی و اجرای رای داوری در کنوانسیون نیویورک و قانون داوری تجاری بین المللی

رای داوری هدف نهایی نهاد داوری است و با صدور رای، داوری به نتیجه طبیعی خود می رسد. اما این هدف وقتی کامل تر می گردد که رای معتبر بوده و قابلیت اجرایی داشته باشد. بدیهی است نباید انتظار داشت هر رایی که صادر می شود، معتبر و لازم الاجرا باشد. معمولا محکوم علیه رای داوری تلاش می نماید تا با توسل به موجبات و موانعی که مورد حمایت قانون گذار و اسناد و کنوانسیون های بین المللی است، از شناسایی و اجرای رای خودداری نماید. وجود این موانع و ترس از ابطال و امتناع از شناسایی و اجرای رای سبب می گردد که داوران در رسیدگی های خود همواره دقت عمل داشته و اقدام به صدور آرای داوری مبتنی بر اصول حقوقی و عدالت و انصاف نمایند . پس گزافه نخواهد بود که بگوییم وجود موانع و شناسایی و اجرای رای منجر به استحکام هر چه بیشتر آرای داوری و دستیابی به یک نظام داوری تجاری متکامل و کار آمد می گردد. با امعان نظر به (قانون داوری تجاری بین المللی و کنوانسیون نیویورک) مشخص می گردد که همواره سعی بر شناسایی واجرای رای بوده و موانع فوق اموری استثنایی و محدود است و نیاز به تفسیر مضیق دارد.

Keywords:

قانون , کنوانسیون , موانع , خاص , عام