بررسی مفهوم عشق در ویس و رامین بر مبنای نظریه نورمن فرکلاف

امروزه بین لفظ و ماهیت کلمه عشق در زبان و ادبیات فارسی، نوعی همسانی وجود دارد که اغلبمعنای این کلمه را دوست داشتن همراه با نوعی تعهد، دلسوزی، شفقت و شهوت می دانند. ازنمونه های برداشت ظاهری از معنای عشق می توان به کتاب ویس و رامین اشاره کرد. این منظومهکه عشق متقابل، شهوانی و افسار گسیخته دختری به نام ویس با برادر شاه «موید» به نام رامین، را بهتصویر می کشد اولین منظومه عاشقانه فارسی است که در آن از دلدادگی دونفر ورای ارزش ها واخلاقیات اجتماعی صحبت شده است. اما آیا واقعا موضوع ویس و رامین شرح دلدادگی ویس بهرامین است یا اینکه در لایه های پنهان این منظومه ، رقابت ها و همکاری های گفتمانی در رابطه باجامعه، سیاست و فرد توسط زبان پنهان شده است؟ برای یافتن پاسخ این مساله در تحقیق حاضر ازروش توصیفی و بکارگیری منابع کتابخانه ای و آرشیوی های اسنادی استفاده شده است. یافته ها کهبر اساس چارچوب نظری تحلیل گفتمان انتقادی نورمن فرکلاف بدست آمده، نشان می دهد کهواژه عشق در منظومه ویس و رامین تحت تاثیر عوامل مختلف اجتماعی، سیاسی، طبقاتی وفرهنگی گستره ای از معانی دوست داشتن، خیانت، قربانی کردن را در رابطه با سیاست و اجتماعایران قرن پنجم به نمایش گذاشته است.

Keywords:

عشق , ویس و رامین , سیاست و اجتماع , گفتمان , فخرالدین اسعد گرگانی , فرکلاف