تاثیر صلاحیت های فنی رهبران در نوآوری و رفتار یادگیری کارکنان در دیوان محاسبات کشور

مقاله حاضر با هدف بررسی تاثیر صلاحیت های فنی رهبران در نوآوری کارکنان با نقش میانجی رفتار یادگیری کارکنان در دیوان محاسبات کشور انجام شده است. امروزه یادگیری جزء لاینفک کارکنان تمامی سازمان ها شده است. سازمان ها بایست تدابیری داشته باشند که کارکنان یادگیری را نوعی نیاز اساسی برای خود محسوب نموده و نیازی به برنامه ریزی سازمان برای آموزش کارکنان نداشته باشند بلکه کارکنان نتوانند بدون یادگیری و اخذ دانش جدید به کار خود ادامه دهند. روش تحقیق بکار گرفته شده، توصیفی از نوع پیمایشی بود. برای جمع آوری داده های مورد نیاز نمونه ای متشکل از ۳۳۱ نفر از کارکنان سازمان دیوان محاسبات کشوری ایران که در تهران مشغول بکار بودند، انتخاب شد. نمونه گیری با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای بود. برای جمع آوری داده از سه پرسشنامه شایستگی رهبری استروند ( ۲۰۰۹ )، پرسشنامه نوآوری کارکنان سیگل و کایمر ( ۱۹۷۸ ) و پرسشنامه قابلیت رفتار یادگیری سازمانی اوناگ و همکاران استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و همچنین تکنیک مدل سازی معادلات ساختاری با نرم افزار آموس استفاده شد. یافته ها نشان داد مدل اجرا شده با داده های جمع آوری شده برازش مطلوبی دارد. همچنین ضریب مسیر بین صلاحیت فنی رهبران و نوآوری کارکنان منفی و در سطح P>۰/۰۱؛ β=۰/۱۷۲ معنادار بود. همچنین بین بعد صلاحیت فنی رهبران و رفتار یادگیری منفی و در سطح احتمال P>۰/۰۵؛ β=۰/۱۳۴ و در مقابل ضریب مسیر بین بعد رفتار یادگیری و نوآوری کارکنان در سطح ۰/۰۵ معنادار نبود. یافته ها نشان داد، ضریب مسیر کل بین صلاحیت فنی رهبران و نوآوری کارکنان منفی و در سطح ۰/۰۱ معنادار است (P>۰/۰۱؛ β=-۰/۴۳۲). در مقابل ضریب مسیر کل بین رفتار یادگیری و نوآوری کارکنان در سطح ۰/۰۵ معنادار بود. نتایج نشان میدهد، صلاحیت های فنی رهبران در نوآوری کارکنان با نقش میانجی رفتار یادگیری کارکنان تاثیر دارد. هچنین صلاحیت های فنی رهبران در نوآوری کارکنان با نقش میانجی رفتار یادگیری کارکنان در دیوان محاسبات کشور تاثیر دارد.

Keywords:

صلاحیت های فنی , نوآوری , یادگیری , دیوان محاسبات