تاثیرپذیری شعر از هنر نمایش

شعر معاصر فارسی تحت تاثیر آراء و اندیشه های ادبیات کشورهای دیگر، از همان نخستین سالهای ترجمه آثار ادبی و آثار نظری، اهمیت حرکت به سمت عینیت را بازشناخت و آهسته آهسته از امور ذهنی و انتزاعی به سمت عینی گرایی و تصویرگرایی حرکت کرد و به شیوه های گوناگون، تصویرگرایی و عینی گرایی را وارد تاروپود و سازوکار خود کرد. شاعران معاصر در مسیر حرکت از سمت ذهنیت به سوی عینیت، شیوه های گوناگونی را آزمودندو در آن میان، نزدیک شدن به هنر نمایش و بهره گیری از شیوه ها و شگردهای هنرهای نمایشی، آشکارترین و ملموس و محسوس ترین تلاش ایشان در عرصه به تصویر کشیدن اندیشه بوده است و شاعران معاصر توانسته اند با استفاده از ابزار، واژه ها، اصطلاحات و تعابیر مربوط به هنرهای نمایشی و همچنین با استفاده از امکانات مربوط به هنرهای نمایشی، همچون گفت وگو، دستور صحنه، زاویه دید و تغییر آن و... شعر را از اثری که روی کاغذ خلق شده و هنگام خوانش، تبدیل به اصوات میشود، یعنی صرفا وارد حوزه شنیداری میشود، تبدیل به اثری کنند که قابلیت اجرا و نمایش پیدا میکند و وارد حوزه دیداری میشود .

Keywords:

شعر , نمایش , عینیت گرایی , اجرا , دیالوگ و مونولوگ .