اثر بخشی آموزش خود تنظیمی هیجانی بر کاهش اعتیاد به اینترنت نوجوانان دختر شهر اصفهان

هدف پژوهش حاضر عبارت است از بررسی اثر بخشی آموزش خود تنظیمی هیجانی بر کاهش اعتیاد به اینترنت نوجوانان دختر شهر اصفهان. به اینمنظور از روش نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد . جامعه آماری عبارت بود از تمامی دانش آموزان دختر (۱۲ تا ۱۴) ساله ناحیه ۲ شهراصفهان در سال تحصیلی ۹۵ – ۹۴ . به منظور نمونه گیری تعداد ۳۰ نفر از دانش آموزانی که نمره آنها در تست اعتیاد به اینترنت کاپلان بالا می باشد را بهطور تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. برای گروه آزمایش ، آموزش خود تنظیمی هیجانی در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای اجرا گردیدو گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. ابزار سنجش عبارت بود از پرسشنامه اعتیاد به اینترنت کاپلان (GPUIS). یافته ها نشان داد آموزش خودتنظیمی بر بهبود و کاهش اعتیاد به اینترنت و مولفه های آن از جمله (کسب مزیت اجتماعی، پیامد های منفی، اشتغال ذهنی، تغییر خلق و عملکرد اجتماعی)به صورت معنا داری موثر بوده است و تنها در دو مورد (عملکرد شغلی و تحصیلی و صرف زمان بیش از حد) آموزش خود تنظیمی نتوانست در نمراتافراد گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل تغییری ایجاد نماید. نتایج نشان داد آموزش خود تنظیمی یکی از روش های موثر برای کاهش اعتیاد به اینترنتنوجوانان است.

Keywords:

آموزش خود تنظیمی هیجانی , اعتیاد به اینترنت , نوجوانان دختر