مقایسه تاثیر تمرینات تای چی و پیلاتس بر تعادل ایستا و پویای سالمندان مرد مبتلا به پارکینسون

هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر تمرینات تای چی و پیلاتس بر تعادل ایستا و پویای سالمندان مرد مبتلا به پارکینسون بود. مطالعه حاضر به شیوه نیمه تجربی و به صورت پیش ازمون و پس ازمون در دو گروه تمرین و یک گروه کنترل انجام گرفت. جامعه اماری این پژوهش را ۱۰۶ مرد مبتلا به پارکینسون تشکیل داد. برای انتخاب نمونه تحقیق، به شیوه هدفمند به صورت در دسترس ۴۵ نفر (با میانگین سنی ۶۴/۷۲±۷/۲۹انتخاب گردیده و به دو گروه تمرین تای چی و پیلاتس و یک گروه کنترل تقسیم شدند. ابزار و وسایل گردآوری داده ها عبارت بود از ترازو، کرونومتر، دستگاه تعادل سنج برای تست تعادل، پرسشنامه مقیاس تعادل برگ، پرسشنامه ناتوانی جسمانی توسعه یافته کروتز برای سنجش نمره ناتوانی جسمانی و پرسشنامه سلامت بود از هر سه گروه ازمون های تعادل ایستا و پویا، گرفته شد. گروه های تمرین به مدت ۱۲ هفته و هرهفته ۳ جلسه دوهر جلسه ۱ ساعت انجام شد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۱ استفاده شد. نتایج نشان داد که انجام هردونوع تمرین تای چی و پیلاتس باعث بهبود تعادل افراد پارکینسونی می شود p=۰/۰۰۱ همچنین بین تاثیر تمرینات تای چی با تمرین پیلاتس بر تعادل پویای بیماران پارکینسونی تفاوت معنی داری وجود ندارد. p=۰/۹۸۰ ولی بر تعادل ایستا تفاوت وجود داشت p=۰/۰۰۱ به طوری که تاثیر تمرینات پیلاتس بیشتر بود. براساس نتایج پژوهش حاضر، پپلاتس یک شیوه تمرینی جدید برای بهبود تعادل و نهایتا افزایش کیفیت زندگی سالمندان دچار پارکینسون است.

Keywords:

پارکینوسون , تای چی , پیلاتس , تعادل ایستا و پویا , سالمند