فلسفه ی تربیتی سازنده گرایی

رویکرد رئالیستی که تسلطی طولانی مدت بر امر تعلیم و تربیت داشته است هدف آموزش را صرفا انتقال حقایق و معلومات از محیط خارجی به ذهن دانش آموزان و انباشتن ذهن آنان از حقایق گوناگون میداند. اما قدرت بالای حافظه ی و ذهنی انباشته از اطلاعات نامرتبط قادر نخواهد بود انسان را در برطرف سازی نیازها و رفع مسائل و مشکلاتش در دنیای امروز یاری دهد. بدین ترتیب رویکرد سازنده گرایی با دیدی نو پا به عرصه ی تعلیم و تربیت گذاشته و با تاکید بر نقش فعال یادگیرنده در شکل دادن به دانش خود و بکارگیری مهارتهای سطح بالای تفکر همچون حل مسئله، تفکر انتقادی و خلاقیت، میتواند در پرورش انسانی با توان فکری بالا که قادر خواهد بود به حل مسائل پیش روی خود بپردازد موثر واقع شود. آشنایی با این رویکردهای فلسفی و دیدگاهی که نسبت به فرآیند یاددهی و یادگیری دارد میتواند معلمان را در بهبود تدریس خود و همچنین اصلاح دیدگاه خود نسبت به دانش آموزان و یادگیری آنها یاری دهد. روش این پژوهش کتابخانهای است و از نظر هدف بنیادی می باشد. لذا در پژوهش حاضر، با استفاده از منابع و مطالعات کتابخانه ای و بررسی اسناد و مدارک مکتوب و اینترنتی، تاریخچه سازنده گرایی، اصول بنیادین آن و دیدگاهی که نسبت به امر یادگیری و تدریس دارد شناسایی شده است.

Keywords:

فلسفه ی تربیتی , سازنده گرایی , فلسفه ی تربیتی سازنده گرایی.