بررسی رابطه عوامل گرایش به ورزش با استرس شغلی کارکنان فرماندهی نیروی انتظامی استان گیلان

هدف از این پژوهش بررسی رابطه عوامل گرایش به ورزش با استرس شغلی کارکنان فرماندهی نیروی انتظامی استان گیلان بود. روش تحقیق از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه کارکنان نیروی انتظامی استان گیلان به تعداد ۱۹۰۰ نفر بودند، که از این بین نمونه آماری با توجه به جدول مورگان برای جامعه نامحدود ۳۲۰ نفر به شیوه در دسترس انتخاب شد. ابزارهای پژوهش با استفاده از مطالعه کتابخانه ای و پرسشنامه با مقیاس ۵ ارزشی لیکرت بود. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های عوامل گرایش به ورزش و استرس شغلی بر اساس طیف پنج ارزشی لیکرت استفاده شد. جهت ارزیابی روایی محتوایی و صوری از اساتید مدیریت ورزشی ۵) نفر) و صاحب نظران حوزه نیروی انتظامی ۵ نفر نظرخواهی شد. بعد از تایید روایی محتوایی، ابتدا ابزار در یک مطالعه راهنما بین ۳۰ نفر از جامعه آماری توزیع شد که ضریب آلفای کرونباخ ( ۰/۸۶) محاسبه شد نتایج نشان داد که گرایش به ورزش با استرس شغلی کارکنان فرماندهی نیروی انتظامی استان گیلان رابطه معنی داری داشتند. براساس یافته های پژوهش می توان گفت که از طریق انجام تمرینات منظم ورزشی می توان استرس شغلی کارکنان نیروی انتظامی از جنبه های مختلفی کاهش داد.

Keywords:

گرایش به ورزش , استرس شغلی , کارکنان فرماندهی نیروی انتظامی