مصرف مواد انرژی زا در ورزش از دیدگاه فقه اسلامی

اهمیت تبیین مولفه های سبک زندگی اسلامی بر کسی پوشیده نیست. یکی از مولفه ها، چگونگی تفریحات در سبک و روش زندگی است و ازجمله تفریحات، پرداختن به ورزش است. امروزه ورزش در زندگی معاصر از اهمیت خاصی برخوردار شده است و ما شاهد گسترش پدیده ورزش هستیم. در کنار این شاهد مصرف داروهای غیرمجاز انرژی زا و دوپینگ توسط گروهی از ورزشکاران هستیم. مصرف مواد انرژی زا در ورزش از دیدگاه اخلاق کاربردی و از منظر اسلام، روشی نادرست برای افزایش کارآیی ورزشکاران است. دیدگاه اخلاقی اسلام را میتوان با توجه به منابع اسلامی و بر اساس اصول مشخص تصویر نمود. ازاین رو در این مقاله به بررسی مصرف مواد انرژی زا در ورزش از دیدگاه فقه اسلامی می پردازد. روش انجام پژوهش توصیفی-تحلیلی است. نتایج حاصل از پژوهش نشان میدهد که در مکتب اسلام انجام فعالیتهای ورزشی و پرورش روح و جسم از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است و توصیه های فراوانی در راستای پرداختن به ورزش در کلام پیشوایان دین ملاحظه می شود؛ اما مسئله ای که چالش برانگیز است مصرف مواد انرژیزا در ورزش توسط ورزشکاران است. مسئله »دوپینگ« یا استفاده از مواد و روشهای نادرست انرژی زا یکی از چالشی ترین مباحث اخلاق ورزش است. مصرف مواد انرژی زا اغلب نوعی تقلب و فریبکاری است و همه کسانی که از این روش برای افزایش کارآیی استفاده می کنند، علاوه بر تضییع حق دیگران، توان خویش را به صورت غیرواقعی بالا می برند. مصرف مواد انرژی زا علاوه بر ضررهای جسمی و روحی فراوان، با هدف و روح ورزش که همراه با جوانمردی و صداقت و به طور خلاصه پرورش جسم و روح است، در تضاد است.

Keywords:

مواد انرژی زا , ورزش , دوپینگ , فقه اسلامی.