ارتباط شایستگی با خودکارآمدی رهبری در مربیان ورزشی

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط علی معنادار بین شایستگی با خودکارآمدی رهبری در مربیان ورزشی می باشد. روشپژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی می باشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه مربیان ورزشی زن والیبال استان تهران تشکیل میدهند که از بین آنها ۲۵۱ نفر به صورت تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه خودکارآمدیرهبری (مورفی، ۱۹۹۲) با اعتبار ۸۱% و پرسشنامه شایستگی مربی (لئوناردو داوینچی، ۲۰۰۰) با اعتبار ۸۵% بود. نتایج آزمونکلموگروف اسمیرنف نشان داد داده ها دارای توزیع نرمال هستند (P<۰/۰۵) تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی (شاخص گرایش به مرکز-شاخص گرایش به پراکندگی) و آمار استنباطی (روش تحلیل عاملی اکتشافی-مدل یابی معادلات ساختاری نظیر: تحلیل عاملی تاییدی و تحلیل مسیر با استفاده از آزمون t) با نرم افزار LISREL انجام گرفت. نتایج نشان داد خودکارآمدی رهبری با ضریب رگرسیونی ۰/۸۳۷ با شایستگی مربی رابطه علی مستقیم، ضعیف و معنادار دارد، خودکارآمدی رهبری با ضریب رگرسیونی ۰/۵۷۶ با مولفه راهنمایی و مشاوره از شاخص شایستگی مربی رابطه علی مستقیم، قوی و معنادار دارد، خودکارآمدی با ضریب رگرسیونی ۰/۴۲۹ با مولفه ارائه اطلاعات از شاخص شایستگی مربی ارتباط علی مستقیم، متوسط ومعنادار دارد، همچنین خودکارآمدی رهبری با ضریب رگرسیونی ۰/۵۸۷ با مولفه شبکه و ارزیابی از شاخص شایستگی رابطه علی مستقیم، قوی و معنادار وجود دارد. از مقایسه روابط بین خودکارآمدی رهبری و شاخص شایستگی مربی و مولفه های آن درمربیان ورزشی نتیجه می شود که بین خودکارآمدی رهبری و شایستگی مربی و مولفه های راهنمایی و مشاوره، ارائه اطلاعات وشبکه و ارزیابی ارتباط علی معنادار وجود دارد.

Keywords:

شایستگی , خودکارآمدی رهبری , مربیان ورزشی , ورزش , خودکارآمدی