بررسی ابعاد زیست پذیری بافت فرسوده محله دیمج شهر قزوین

زیست پذیری یکی از مفاهیم محوری دانش شهر سازی بوده و از اهمیت نظری و عملی فراوانی برخوردار است. گذشته از اهمیت نظری، بواسطه بحران کیفیت زیست که در حال حاضر بافتهای فرسوده شهری در ایران با آن مواجهند، مبحث زیست پذیری از نظر عملی نیز به بحث جدی بدل گردیده است. درک وضعیت زیست پذیری بافتهای فرسوده شهری، نه تنها مورد توجه سیاستگذاران و برنامه ریزان است، بلکه در ارتباط با ساکنین، مالکان و سرمایه گذاران نیز قرار دارد. چنانکه سیاستمداران؛ سیاستگذاران و برنامه ریزان شهری به طور مداوم با تصمیمات اتخاذ شده خود در سطح های مختلف ملی، منطقه ای؛ شهری و محله ای در زمینه های مختلفی مانند محیط زیست، مسائل اجتماعی و اقتصادی به طور مستقیم با زیست پذیری شهری در ارتباطند.بنابر این شناخت وضعیت زیست پذیری به همراه تحلیل عوامل ایجاد آن؛ ضمن عمق دادن به حوزه شناخت فکری و تحلیل عمیق تر مسائل می تواند به عنوان بستر و زمینه ای برای پژوهش های آتی و تصمیم گیری ها و اتخاذ راهکارهای مناسب و مقتضی آن تلقی گردد. هدف اصلی آن، شناخت سطوح زیست پذیری محلات بافت فرسوده محله دیمج و شناسایی ابعاد آن از این طریق است. روش تحقیق حاضر از نوع ماهیت توصیفی- تحلیلی و از لحاظ هدف جزو پژوهش های کاربردی بشمار می رود. محله دیمج شهر قزوین ازبناهای تاریخی و جدید تشکیل شده است که بناهای موجود در این محله که دارای سابقه حداقل ۵۰۰ ساله است حداکثر ۲ قرن قدمت دارد. بازار تاریخی و پر جنب و جوش قزوین با بناهای ارزشمند ۴۰۰ ساله در همسایگی این محله قرار دارد. راهبرد مورد استفاده شده که با استفاده از جدول راهبردی سوات به دست آمد؛ راهبرد محافظهکارانه است.امتیاز ارزیابی نقاط قوت و ضعف ناشی از عوامل داخلی برابر ۲,۴۸ و امتیاز ارزیابی نقاط فرصت و تهدید ناشی از عوامل خارجی برابر ۲,۷۵۵ شد.با توجه به اینکه وضعیت ساختاری زیست پذیری بافته فرسوده محله دیمج شهر قزوین از منظر وضعیت بالفعل یعنی حالت موجود در وضعیتی نامطلوبی بسر میبرد ولی میتوان با استفاده از راهبردهای صحیح همانطور در موقعیتی بالقوه وضعیتی مطلوب و زیست پذیری را در محله دیمج شاهد بود.

Keywords:

زیست پذیری , بافت فرسوده , راهبرد سوات , محله دیمج شهر قزوین