مدیریت استراتژیک منابع انسانی و فرهنگ نوآوری در بخش دولتی مورد مطالعه دانشگاه علوم پزشکی ایران

فرهنگ نوآوری، اکوسیستم جدیدی را در زمینه های کسب و کار و فلسفه تولید توصیف می کند. تفاوت میان کشورها و مناطق درزمینه مدیریت، علم، مهندسی، فناوری و کیفیت کار به فاکتوری تبدیل شده است که ویژگی های دینامیک پیچیدگی سده بیست و یکم راتشریح می کند بنابراین افزایش قدرت رقابتی بین المللی شرکت های بومی در چارچوب سیاست های توسعه منطقه ای، بهبودبخشیکارآفرینی و ظرفیت نوآوری در حیطه بومی در این سده، عوامل حائز اهمیتی هستند. در این فرآیند، مدیریت استراتژیک منابع انسانی(SHRM)، فعالیتی حیاتی برای شرکت ها به شمار می رود. چندین عامل در جهت تحقق این فعالیت ها به منظور تعدیل محیط و توسعهمورد نیاز می باشند. در این مطالعه، اثرات SHRM با توجه به نقش میانجی گری فرهنگ نوآوری و مالکیت کارکنان به بحث و بررسیگذاشته می شود. این پژوهش، چارچوبی برای بررسی رضایتمندی کارکنان از کار را با توجه به توسعه های اخیر فرهنگ نوآوری، توسعه میدهد. در این جا هدف این است که اثر میانجی گری فرهنگ نوآوری را از رضایتمندی شغلی میان مدیریت استراتژیک منابع انسانی و مالکیتکارکنان مشخص کنیم. به منظور آزمایش گذاره ها، یک بررسی میدانی با استفاده از پرسشنامه انجام شده است. تعداد ۳۱۹ پرسشنامه بینکارکنان (کارمندان و مدیران) دانشگاه علوم پزشکی ایران توزیع شد؛ یافته ها نشان می دهند که مالکیت کارکنان به عنوان یک فاکتورروانشناختی حیاتی، گامی را میان فاکتورهای سازمانی و رضایتمندی شغلی ایجاد می کند.

Keywords:

مدیریت استراتژیک منابع انسانی , فرهنگ نوآوری , مالکیت کارکنان , رضایتمندی شغلی