نقش محافظتی -Nاستیل سیستئین در جلوگیری از اثر سمیت نانوذرات اکسید روی بر روی بافت بیضه موش

نانوذرات اک سید روی قادرند با تولید گونه های فعال اک سیژن (ROS) تغییراتی در میزان کل سیم درون سلولی، میزان بیان فاکتورهای رونوی سی و سایتوکینها ایجاد نموده و منجر به تغییر در روند رونویسی ژنها و آسیب رساندن به DNA سلول و آپاپتوز شوند. هدف از این تحقیق بررسی اثر آنتی اکسیدانی ان استیل سیستئین بر تغییرات بافتی بیضه، اسپرماتوژنز و تولید روزانه اسپرم در موشهای دچار مسمومیت با نانوذرات اکسید روی بود.در این مطالعه، ۲۴ سر موش بالغ نژاد NMRI با میانگین وزنی (۳۷- ۲gr) به طور تصادفی به چهار گروه (n = ۶) تقسیم شدند. گروه کنترل (سالین، ۱ میلی لیتر/ کیلوگرم)، گروه تحت درمان با نانوذرات اکسید روی ۵۰) میلی گرم/ کیلوگرم -روزانه)، گروه تحت درمان با ان-استیل سیستئین ۱۵۰) میلی گرم/ کیلوگرم-روزانه) و گروه تحت درمان با ان-استیل سیستئین + نانوذرات اکسید روی. تزریقات بصورت درون صفاقی انجام شد. پس از ۲۸ روز بیضه چپ باز بدن خارج و پس از تثبیت، برش گیری، مراحل بافتی و رنگ آمیزی با هماتوکسیلین و ائوزین ارزیابی استریولوژیکی انجام شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس یک طرفه (ANOVA) بررسی و سطح معنیداری p<۰/۰۵ در نظر گرفته شد.در گروه نانوذرات اکسید روی نسبت به گروه کنترل کاهش معنیداری در حجم، طول، قطر و ارتفاع اپیتلیوم زایشی و افزایش معنیداری در بافت بینابینی لوله های منی ساز دیده شد .(p<۰/۰۰۱) همچنین در این گروه میانگین تعداد سلولهای اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت، اسپرماتید گرد و دراز و سلولهای سرتولی نسبت به گروه کنترل کاهش معنیداری را نشان داد .(p<۰/۰۰۱) در گروه تیمار همزمان، ان ا ستیل سیستئین توانست پارامترهای فوق را نسبت به گروه نانوذرات اکسید روی بهبود دهد .(p<۰/۰۱) این پارامترها در گروه ان استیل سیستئین نسبت به گروه کنترل اختلاف معنی داری نداشت .(p>۰/۰۵) نتیجه گیری: ان استیل سیستئین به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی با افزایش میزان گلوتاتیون قادر به خنثی کردن رادیکالهای آزاد بوده و با ممانعت از ت شکیل ترکیبات پیش التهابی و جلوگیری از شکست DNA منجر به مهار آپاپتوز میشود. به این ترتیب ان استیل سیستئین از اثرات مخرب نانوذرات اکسید روی بر بافت بیضه موش جلوگیری مینماید.

Keywords:

ان-استیل سیستئین , نانو ذرات اکسید روی , استریولوژی , بیضه , موش