اثربخشی روان درمانی گروهی مبتنی بر کیفیت زندگی بر حمایت اجتماعی ادراک شده در زنان نابارور

چکیدههدف: هدف پژوهش تعیین اثربخشی روان درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی بر حمایت اجتماعی ادراک شده در زنان نابارور بود. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه و پیگیری یک ماهه و جامعه آماری زنان نابارور در مرکز رویان شهر اراک در سال ۱۳۹۵-۱۳۹۴ بود. از میان آن ها ۳۲ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب، از نظر ملاک های ورود به پژوهش همتا و به تصادف در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شد. ابزار پژوهش پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت، داهلم، زیمت، و فارلی، ۱۹۸۸ و ۵ جلسه مداخله روان درمانی گروهی مبتنی بر کیفیت زندگی فریش، ۱۳۹۰ هفته ای یک بار هر جلسه ۹۰ دقیقه بود. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس تکرار سنجش تحلیل شد. یافته ها: یافته ها نشان داد روان درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی، حمایت اجتماعی ادراک شده گروه آزمایش را افزایش داده (۰۹/۳۳ = F، ۰۰۱/۰ = P) و نتیجه درمان در مرحله پیگیری پایدار مانده است (۰۸۷/۰ = F، ۰۰۱/۰ = P). نتیجه گیری: می توان از برنامه درمانی کیفیت زندگی به­عنوان روشی موثر برای بهبود حمایت اجتماعی ادراک شده زنان نابارور سود جست و سلامت روان آن­ها را ارتقاء بخشید.

Keywords:

حمایت اجتماعی , کیفیت زندگی , نابارور