جایگاه معماری مسکونی در روند توسعه پایدار شهرهای تاریخی (مطالعه دوره ای: سبزوار)

شهر واژه ای که در گذر زمان دچار تغییرات بسیار شده است. با کمی مطالعه در این حوزه می توان مشاهده کرد که هر بافت شهری از بخش هایی مانند ساختار تجاری (بازار)، ساختار مذهبی (مساجد و حسینه ها)، ساختار خدماتی (آب انبار، آسیاب) ساختار حکومتی (کهنه دژ یا قلعه حکومتی) و عنصر اتصال دهنده آن ها شبکه مهاجر تشکیل شده است که نتیجه نهایی آن شکل گیری محلات براساس عواملی مانند سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی می باشد. محلات یکی بافت شهری شامل بخش هایی مختلف است که عمده ساختار آن را مسکن تشکیل می دهد، در گذر زمان ما شاهد تغییرات عمده ای در عناصر تشکیل دهنده یک مسکن بومی می باشیم که علیرغم تغییرات حادث شده، اصولی پنهان را می توان مشاهده کرد که در تمام اعصار حفظ شده است. گرچه ساختار مسکونی شهرهای تاریخی در گذشته با آرامشی خاص و حفظ سنت ها و اصول خود را حفظ کرده بودند، اما با ورود مدرنیته و اصول معماری غربی از دوران پهلوی شاهد تغییرات قابل توجه و خارج از قاعده های بومی ومنطقی ایرانی در حوزه معماری و شهرسازی ایران می باشیم، که نتیجه آن تخریب ساختارهای سازماندهی شده مبتنی بر اصول معماری سنتی و تاریخی بوده است.

Keywords:

معماری و شهرسازی پایدار , ساختار مسکونی , بافت تاریخی , مدرنیته , سنت