شادی و سکنی گزینی: تعریف چارچوب نظری برای آفرینش معماری شادی بخش

بررسی های علمی نشان می دهد بیشتر مردم در سرتاسر جهان تمایل به شادی دارند. شادی یک حق عمومی است که همگان فارغ از جایگاه اجتماعی بدان نیاز دارند. تحقیقات بسیاری نشان داده است که احساسات مثبت موقتی می توانند تبعات مثبت مهم و پایداری داشته باشند. اغلب مردم شادی را همان لذت می دانند در حالی که شادی چیزی بیش از حس خوب آنی داشتن است. شادی ترکیبی از میزان کلی رضایت از زندگی و حس خوب روزانه است که چهل درصد آن توسط افکار، کارها و رفتارهای افراد در محیط کنترل می شود. بنابراین نقش محیط به عنوان بستری که ظرفیت شکل دادن به زندگی شاد انسان ها را دارد، پررنگ می شود. در جامعه ی ما زیبایی شناسی که بنیان هنر است، دور از دسترس طبقه ی فرودست قرارگرفته است. اما مسئله ی امیدوار کننده این است که هرچقدر تئاتر، موسیقی و شکل های دیگر هنر از دسترس آن ها دور شده باشد، نمی توان معماری را از آن ها دریغ کرد و اگر ما بتوانیم از ظرفیت های معماری برای شاد کردن انسان ها استفاده کنیم و به کمک دانش معماری بخشی از این ناکامی در شادمانی را جبران کنیم، به جامعه مان خدمت کردیم. در این پژوهش ابتدا در مورد مولفه هایی که باعث ایجاد و تقویت حس شادمانی در انسان ها می شود تحقیق شده است و سپس به منظور دستیابی به چارچوب نظری این عوامل با ظرفیت های معماری و طراحی محیط هم تراز شده است.

Keywords:

شادمانی , معماری , بهروزی , سکنی گزینی.