ارزیابی مدل درختی M۵ و دو مدل تجربی مبتنی بر دمای هوا برای برآورد تابش خورشیدی با استفاده از LST در یک اقلیم نیمه خشک
Publish place: Water and Soil Resources Conservation، Vol: 3، Issue: 1
Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 191
This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_WSRCJ-3-1_006
تاریخ نمایه سازی: 4 آبان 1400
Abstract:
تابش خورشیدی از پارامترهای ورودی برای بسیاری از مطالعات شبیه سازی مانند فرآیندهای وابسته به تغییرات آب و هوایی، هیدرولوژی و اکولوژی است. مدلهای پیشنهادی بهمنظور برآورد این پارامتر به علت اینکه از دادههای هواشناسی از نوع مکانی نقطهای استفاده میکنند، برآورد نقطه ای از مقدار تابش ارائه می کنند. در این پژوهش، دو مدل تجربی هارگریوز- سامانی و محمود – هابرد که مبتنی بر دادههای دمای هوا هستند، با ورودی دادههای روزانه LST (دمای سطح زمین) محصولات MOD۱۱A۱ وMYD۱۱A۱ سنجنده مودیس به جای دمای هوا، برای تخمین تابش خورشیدی مورد ارزیابی قرار گرفتند. دادههای روزانه تابش خورشیدی ایستگاه سینوپتیک اهواز واقع در استان خوزستان در دو سال متوالی (سالهای ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷) به عنوان دادههای واقعی استفاده شد. نتایج حاصل از اعتبار سنجی نشان داد که مدل هارگریوز – سامانی با ورودی LST محصولات MOD۱۱A۱ و مدل محمود- هابرد با ورودی LST محصولات MYD۱۱A۱ به ترتیب دارای بیشترین و کمترین دقت در برآورد تابش خورشیدی هستند. برای این مدلها، شاخصهای آماری R۲ وRMSE به ترتیب ۸۳/۰،(Mj m-۲ d-۱) ۴۶/۲، ۷۹/۰ و (Mj m-۲ d-۱) ۰۹/۴ بدست آمد. برای مدل هارگریوز سامانی همچنین، با استفاده از مدل درختی M۵ دو مدل ( RS-M۵-۱ و RS-M۵-۲) مبتنی بر دادههای LST محصولات MOD۱۱A۱ مودیس متغیرهای جغرافیایی تدوین و نتایج حاصل از آنها با نتایج مدلهای تجربی مقایسه شد. نتایج نشان داد که در مقایسه بین مدل درختی RS-M۵-۱ و مدلهای تجربی با ورودی مشابه، مدل درختی M۵ از دقت بیشتری برخوردار است. به طور کلی، مدل درختی RS-M۵-۲ با ورودیهای LST محصولات MOD۱۱A۱، ساعت آفتابی حداکثر و واقعی و همچنین تابشفرا زمینی، نسبت به مدلهای دیگر دارای دقت بیشتری است. برای این مدل، مقادیر آمارههای R۲ و NSE به ترتیب برابر ۸۷/ و ۸۶/ و جذر میانگین مربعات خطا برابر ۲۴/۱۰ درصد برآورد شد.
Keywords:
Authors
سعید امامی فر
دانشجوی دکتری؛ گروه مهندسی آب؛ دانشکده کشاورزی؛ دانشگاه فردوسی مشهد؛ مشهد؛ ایران
علی اکبر نوروزی
استادیار پژوهشی؛ پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری؛ تهران؛ ایران
سجاد سیدی حسینی
دانش آموخته کارشناسی؛ گروه مهندسی آب؛ پردیس ابوریحان؛ دانشگاه تهران؛ تهران؛ ایران
آذین کریم زاد انزابی
دانشجوی کارشناسی؛ گروه مهندسی آب؛ پردیس ابوریحان؛ دانشگاه تهران؛ تهران؛ ایران