اثر بخشی برنامه آموزش پیش از ازدواج بر نگرش درباره ازدواج، تاب آوری و انتظار از ازدواج

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامه آموزش پیش از ازدواج به روش انجل و رایت بر نگرش به ازدواج، تاب­آوری، انتظار از ازدواج در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش­آزمون و پس­آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهر تبریز در سال تحصیلی ۹۶-۹۷ بودند که در مقاطع کارشناسی و دکترای حرفه­ای مشغول به تحصیل بودند. آزمودنی­ها به تعداد ۳۰ نفر بودند که به روش نمونه­گیری تصادفی از میان دانشجویانی که متقاضی شرکت در این دوره­ بودند انتخاب گردیده و در دو گروه ۱۵ نفری آزمایش و کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش در ۶ جلسه ۶۰ دقیقه­ای آموزش پیش از ازدواج به روش انجل و رایت دریافت کردند و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. داده­ها با استفاده از مقیاس­های روان سنجی نگرش به ازدواج براتن و روزن (۱۹۹۸)، تاب­آوری کانر و دیویدسون (۱۹۹۱-۱۹۷۹) و انتظار از ازدواج جونز و نلسون (۱۹۹۷) گرد­آوری شد. جهت تجزیه وتحلیل داده­ها در بخش آمار توصیفی از توزیع فراوانی، میانگین و انحراف معیار و در بخش استنباطی از تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. برآیندهای آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد آموزش پیش از ازدواج بر نگرش به ازدواج (۰۰۳/۰p=، ۸۶۲/۱۰F=)، تاب­آوری (۰۰۱/۰p<، ۷۱۸/۲۴۹F= ) و انتظار از ازدواج (۰۰۱/۰p<، ۸۹۲/۴۳F= ) موثر بود؛ بنابراین می­توان گفت که استفاده از این آموزش پیش از ازدواج بر روی نگرش درباره به ازدواج، تاب­­آوری و انتظارات ازدواج موثر است.

Keywords:

آموزش پیش از ازدواج , نگرش به ازدواج , تاب آوری , انتظار از ازدواج