رهیافتی به مبانی وفاداری همسران در پرتوی آموزه های علوی

نقش ها در خانواده پدیدآورنده روابط حقوقی و اجرای احکام حقوقی زمینه ساز نظم بخشی به امور هستند. آموزه هایعلوی با رویکردی هنجارگرا به مبانی حاکم بر این روابط پرداخته و بر ضرورت تجدید نظر در رفتارها تاکید ورزیده است.در این راستا برخی سازه ها از جایگاه بنیادینی برخوردارند. وفاداری در زمره اصول تحکیم خانواده و پایداری زوجیت وهمچنین رکنی مهم در تحقق سبک زندگی اسلامی به شمار می آید و نقض این اصل جامعه را در معرض انحلال قرار میدهد. اگرچه در قانون مدنی صراحتا درباره وفاداری به مثابه یک حق مشترک همسران بیانی نیامده، لکن حقوق دانانسکوت قانونگذار را حمل بر بداهت وروشنی موضوع می دانند و وفاداری را از مصادیق حسن معاشرت تلقی کرده اند. امروزهاز آنجایی که موضوعات با محوریت خانواده به عنوان نهادی اثربخش در ارتقاء و بالندگی جامعه، کانون توجه قرار گرفته،واکاوی نظریه کارآمد علوی در این عرصه و با هدف تحقق سبک زندگی اسلامی ضروری به نظر می رسد. در این پژوهشبا روش توصیفی-تحلیلی، مبانی وفاداری همسران در گزاره های علوی رصد گردید و چنین حاصل شده است که باور بهنظارت الهی، پایبندی به پیمان ها، خودمهارگری، عدالت ورزی در تعاملات انسانی و راست گویی از مهمترین مبانی وفاداریهمسران به شمار می آیند.

Keywords:

وفاداری , همسران , آموزه های علوی , حقوق خانواده