اثر بخشی روش تدریس مبتنی بر قصه گویی بر خلاقیت دانش آموزان ابتدایی

این تحقیق با هدف اثر بخشی روش تدریس مبتنی بر قصه گویی بر خلاقیت دانش آموزان ابتدایی اجرا شد. پژوهش حاضر یک طرح نیمه آزمایشی با گروه آزمایش وگروه گوا در بین دانش آموزان مقطع ابتدایی در مدارس غیردولتی شهرستان رفسنجان در سال تحصیلی ۹۹-۹۸ اجرا شد. حجم نمونه تعداد ۳۰نفر (۱۵ نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفرگروه گواه)به طور کاملا تصادفی و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی ها در مرحله پیش آزمون پرسشنامه خلاقیت تورنس(۱۹۹۲) را تکمیل کردند، گروه آزمایش تحت آموزش کارگاه قصه گویی (طراحی قصه های آموزشی طی ۱۲جلسه ۴۵ دقیقه ای) قرار گرفتند وگروه گواه تحت آموزش متداول یا همان سنتی (سخنرانی) مورد آموزش قرار گفتند، بعد از آموزش دوگروه مجددا پرسشنامه تکمیل و داده های جمع آوری شده، با استفاده از آزمون شاپیرو-ویلکز برای بررسی نرمال بودن توزیع متغیرها، آزمون لوین و تحلیل کوواریانس چند متغیره تحلیل شد. نتایج نشان داد روش تدریس مبتنی بر قصه گویی بر خلاقیت دانش آموزان ابتدایی موثر است. تاثیر مداخله روی خلاقیت (۵۷/۰) بود. با توجه به مجذور ایتا نیز می توان گفت که بیشترین اثربخشی روی مولفه انعطاف پذیری (۲۹/۰) بود.

Keywords:

روش تدریس مبتنی بر قصه گویی , خلاقیت , دانش آموزان ابتدایی.