توسعه پیوند سیاست خارجی از منظر اقتصاد مقاومتی و جهانی شدن

بدون تردید پیشرفت هر جامعه ای در ابعاد مختلف اقتصادی، سیاسی و فرهنگی در درجه اول به رابطه وثیق آن کشور با سایر دول وابسته بوده و مهمترینعنصری که توانسته مقوم و ضامن پایداری این رابطه باشد، وجود یک استراتژی مناسب، مبتنی بر واقعیات اساسی داخل کشور و جهان خارج بوده است. در چند دهه اخیر، در ایران فقدان یک پارادایم حقیقی و دقیق در زمینه سیاست و دیپلماسی خارجی باعث آن گردیده است که منافع ملی درسطح جهانی متاثر ازرویه های متفاوت و بعضا متضاد گردد، که به تبع آن فرصت های بسیار سودمند از بین رفته است . این بررسی دو واقعیت مهم در داخل و خارج نظام اسلامی ایران یعنی اقتصاد مقاومتی و پدیده جهانی شدن یاجهانی سازی را مفروض اساسی گرفته است؛ و کوشیده نشان دهد که نه تنها هیچگونه تقابلی بین آنها وجود نداشته، بلکه به جهات عناصر مشترک ارتباطی که بین آنها برقراربوده است، میتوانسته مبنایی متقن برای سیاست خارجی و جهانی باشد؛ برای این منظور، مولفه های اثرگذار در توسعه سیاست جهانی واکاوی گردیده و از طریق مقایسه آن با مختصات اقتصاد مقاومتی، پیوند متقابل این دو، مورد تامل قرار گرفته است . فرضیه اصلی نوشته حاضر عبارت بود از : بین سیاست خارجی کارآمد و واقعیات داخل و خارج - الگوی اقتصاد مقاومتی و جهانی شدن - رابطه ی معنی دار برقرار است.این فرضیه خود مبتنی بر دو فرضیه فرعی بوده و آنها عبارتند از : بین سیاست خارجی کارآمد با اقتصاد مقاومتی رابطه ی معنی دار برقرار است و همین طور، بین سیاست خارجی با مفهوم جهانی شدن رابطهی معنی دار وجود دارد . نتیجه این بررسی - که به روش تبیینی بوده - نشان داد، درک پیوند متقابل اقتصاد مقاومتی با اقتصاد جهانی توانسته تاثیری معنی دار بر اتخاذ سیاست خارجی موثر داشته باشد.

Keywords:

اقتصاد مقاومتی , سیاست جهانی , سیاست خارجی , جهانی شدن , اقتصاد جدید