بررسی نگرش کشاورزان به یادگیری سیار در ترویج و آموزش کشاورزی: مطالعه موردی شهرستان هشترود استان آذربایجان شرقی

دستیابی به توسعه پایدار روستایی نیازمند برنامه ریزی درهریک از ابعاد اقتصادی سیاسی اجتماعی و فرهنگی با رویکردی جامع گرایانه است در برنامه های توسعه انسان به عنوان عامل اساسی و همچنین بهترین برخوردار از مواهب توسعه معرفی شده است از طرفی انسان به عنوان یکی از مولفه های مهم توسعه پایدار نیازمند آموزش است سبکهای مختلف فرایند آموزش در جهت توسعه نیروی انسانی تنها زمانی موثر خواهد بود که ویژگی شرایط و موقعیت های فراگیران به خوبی تشخیص داده شود روشهای سنتی آموزش کشاورزان محدودیت های زیادی دارد بنابراین با توجه به رشد روزافزون تولید دانش جدید و توسعه فناوری ارتباطی نظیر تلفن همراه که اطلاعات مرتبط با هر موضوع را بدون محدودیت زمانی و مکانی با انعطاف بسیار در اختیار فراگیران قرار میدهد و تمرکز برمزایای کاربرد چنین تکنولوژی هایی به عنوان ابزاری آموزشی مانند سازگاری و بهره گیری از این فناوری جدید گامی موثر در راستای تقویت بعد آموزشی توسعه پایدارروستایی محسوب می گردد.هدف پژوهش حاضر بررسی نگرش کشاورزان نسبت به یادگیری سیار در ترویج و آموزش کشاورزی بود که درشهرستان هشترود استان آذربایجان شرقی انجام شده است جامعه آماری تحقیق توصیفی حاضر را 110 نفر از کشاورزان شهرستان هشترود تشکیل داده اند که همگی دارای تلفن همراه بودند.

Keywords:

توسعه ی پایدار , توسعه ی روستایی , آموزش از طریق تلفن همراه