تاثیر کاربرد پوترسین و ژل آلوئه ورا بر ویژگیهای بیوشیمیایی و عمر انبارمانی میوه انگور رقم ’ یاقوتی‘

پلی آمینها ترکیبات بیولوژیکی، طبیعی و زیست تخریب پذیر با وزن مولکولی کم با گروه های نیتروژن آلیفاتیک هستند که در موجودات زنده و حیوانات و گیاهان بسیار فراگیر هستند. در این پژوهش اثر محلول پاشی قبل از برداشت پوترسین در سه غلظت مختلف ( صفر، ۲ و ۳ میلی مولار) و غوطه وری پس از برداشت میوه در ژل آلوئه ورا ۲۵) و ۳۳ درصد) بر صفات کیفی و ماندگاری میوه انگور طی پنج زمان (صفر، ۹، ۱۸، ۲۷ و ۳۶ روز) در دمای ۴ درجه سانتیگراد بررسی گردید. میوه های تیمار شده، در هر دو غلظت پوتر سین از سفتی بافت، آنتو سیانین، مواد فنولی و مقدار مواد جامد محلول بیشتر و ماندگاری بهتری نسبت به شاهد برخوردار بودند. در هر پنج زمان اندازه گیری، بالاترین میزان محتوای فنل و آنتوسیانینکل و سفتی بافت مربوط به تیمار پوترسین ۲ میلی مولار با پوشش ژل آلوئه ورا ۲۵ و ۳۳ درصد و کمترین میزان مربوط به شاهد بود. سفتی بافت میوه طی انبارمانی بهتدریج کاهش یافت اما این روند در میوه های تیمار شده به طور قابلتوجهی با سرعت کمتری مشاهده شد. بیشترین میزان سفتی بافت ۰/۶۳۱۱) کیلوگرم نیرو) در تیمار ترکیبی پوترسین ۲ میلی مولار و ژل آلوئه ورا ۲۵ درصد مشاهده شد که تفاوت معنیداری با شاهد نشان داد. به طور کلی نتایج نشان داد کاربرد قبل از برداشت پوترسین ۲ میلی مولار و غوطه وری پس از برداشت در ژل آلوئه ورا ۲۵ و ۳۳ درصد، توانست عمر پس از برداشت این رقم را در مقایسه با شاهد ۱۶ روز بهبود بخشد.

Keywords:

پوشش طبیعی , آنتوسیانین کل , غوطه وری , کیفیت پس از برداشت