اثرات کاربرد سیلیسیوم بر میزان رشد و روابط آبی بادام در شرایط سمیت بور

کاهش بارندگی و افزایش دما میزان تبخیر سبب گسترش تنش های محیطی ازجمله خشکی و آلودگی خاک شده است. کشور ایران در اقلیم خشک و گرم جهان واقع شده است. آب موجود در مناطق خشک و نیمه خشک، حاوی مقادیر بالای بور است. همچنین نبود آب کافی برای شستشوی پروفیل خاک سبب تجمع بور و بروز سمیت بور در خاک این مناطق میشود. همچنین بور دیرتر از سایر عناصر از خاک شسته میشود. سمیت بور با افزایش آسیب اکسیداتیو و تخریب بافت برگ سبب کاهش رشد و عملکرد در محصولات کشاورزی میشود. مدیریت تامین عناصر غذایی سبب بهبود تحمل به تنشهای محیطی میشود. سیلیسیوم عنصری مفید است که سبب بهبود تحمل گیاهان به تنشهای زیستی و غیر زیستی میشود. در این پژوهش اثر کاربرد سیلیسیوم (سیلیکات پتاسیم) در سه سطح صفر، ۲/۵ و ۵ میلی مولار در محلول غذایی بر درختان بادام در شرایط تنش بور در دو سطح شاهد و سمیت بور ۱۵) برابر غلظت محلول هوگلند) در سه تکرار در سیستم کشت هیدروپونیک ارزیابی شد. کاربرد سیلیسیوم سبب افزایش پتانسیل آب و محتوای نسبی آب برگ و درنتیجه بهبود پارامترهای رشد شد. همچنین کاربرد سیلیسیوم با افزایش تعداد برگها و محتوای کاروتنوئیدها و میزان آب موجود در گیاه سبب افزایش میزان کلروفیل کل برگهای بادام و افزایش تحمل سمیت بور شد. بر اساس داده های حاصل از این پژوهش کاربرد ۵ میلی مولار سیلیسیوم سبب بهبود پارامترهای رشد و افزایش تحمل تنش سمیت بور در درختان بادام شد.

Keywords:

بیومس , پتانسیل آب برگ , کاروتنوئیدها , کلروفیل , محتوای نسبی آب گیاه.