تاثیر کیتوزان بر جوانه زنی گز روغنی (Moringa peregrina) در شرایط تنش شوری

علی رغم اهمیت بسیار بالای گز روغنی ((Moringa peregrina (Forssk.) Fiori)) به عنوان دومین گونه مهم از جنس مورینگا بعد از گونه (M. oleifera)، تاکنون در کشور ما کمتر مورد توجه قرار گرفته است. در مقابل، به دلیل ارزش اقتصادی زیاد، بذر آن در جوامع محلی رویشگاه های این گونه مورد برداشتهای شدید قرار گرفته و سالهای سال در معرض فرسایش شدید ژنتیکی است. این گونه دارای اهمیت دارویی، خوراکی، صنعتی و اقتصادی زیادی است که در عرصه وسیعی از مناطق جنوب شرقی کشور ما و در استانهای هرمزگان و سیستان و بلوچستان پراکنش دارد. این پژوهش، به منظور مطالعه اثر تنش شوری و کیتوزان بر شاخصهای جوانه زنی بذرگیاه گز روغنی، انجام شد. برای بررسی اثر تیمارهای کیتوزان (در سه سطح صفر، ۱ و ۲ درصد) و شوری (در سه سطح صفر، ۴ و ۶ دسی زیمنس بر متر) بر جوانه زنی بذور این گیاه، آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه بیوتکنولوژی دانشگاه جهرم در سال ۱۳۹۹ به اجرا در آمد. یافته های حاصل از این پژوهش نشان داد، کاربرد کیتوزان ۲ درصد، موجب حصول بالاترین مقادیر طول ریشه چه ۶/۶۳) میلیمتر) و درصد جوانه زنی ۹۳) درصد) شد، اما با افزایش سطوح تنش شوری، صفات نام برده کاهش یافتند. مطلوبترین برهمکنش بین تیمارها برای صفات ذکر شده مربوط به کاربرد کیتوزان ۲ درصد در سطح ۶ دسی زیمنس بر متر تنش شوری بود.

Keywords:

پرایمینگ , تنش شوری , کیتوزان و گز روغنی