تاثیر عدالت سازمانی بر فرسودگی شغلی و جو اخلاقی کارمندان شهرداری تهران

امروزه سازمان ها با رقابت های پیچیده مواجه اند و با تلاش بسیار به دنبال رقابت هستند که در پی آن بخش بسیار زیادی از انرژی و توان سازمان ها صرف توجه به کارکنان می شود. زیرا منابع انسانی هر سازمانی یکی از عوامل اصلی ماندن در رقابت است. کارایی و توسعه هر سازمان تا حد زیادی به کاربرد صحیح نیروی انسانی بستگی دارد. هرقدر شرکت ها و سازمان ها بزرگتر می شوند، به مشکلات این نیروی عظیم نیز افزوده می شود. سازمان ها، دستگاه هایی اجتماعی و هدفمند هستند که پایداری آن ها وابسته به وجود پیوندی قوی میان اجزا و عناصر تشکیل دهنده است. ادراک بی عدالتی در سازمان می تواند اثرات مخربی بر روحیه کار جمعی داشته باشد. زیرا اهتمام نیروی انسانی و انگیزش کارکنان را تحت تاثیر قرار می دهد. سرمایه انسانی بالاترین و با ارزش ترین سرمایه و بزرگترین دارایی هر سازمان محسوب میشود و هرچه این سرمایه از کیفیت مطلو تری برخوردار باشد احتمال موفقیت، بقا و ارتقای سازمان بیشتر خواهد شد. یکی از مولفه های مهم و تاثیرگذار در دستیابی سازمانها به اهداف خود، عدالت است. عدالت به عنوان یک نیاز اساسی برای زندگی جمعی انسان ها همیشه در طول تاریخ مطرح بوده است. یکی از مهم ترین مسائل شغلی که معمولا به صورت واکنش در مقابل تنیدگی های شغلی و سازمانی در بین کارکنان سازمان ها دیده می شود پدیده فرسودگی شغلی است. نتایج تحقیقات گذشته نشان داده است کارکنانی که از فرسودگی در شغل خود رنج میبرند بهره وری و کارایی کمتر و در نتیجه مشارکت کمتری از خود نشان می دهند که به طور مستقیم بر سازمان تاثیرگذار است. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تاثیر عدالت سازمانی بر فرسودگی شغلی با در نظر گرفتن نقش میانجی جو اخلاقی است.

Keywords:

عدالت سازمانی , فرسودگی شغلی , جو اخلاقی