اسلام برای ساختن جامعه فاضله، نخست اقدام به تربیت زنان به عنوان اصلی ترین رکن آن نموده است. در تایرخ اسلام به زنانی از صحابیات بر می خوریم که امر هدایت آنان مستقیما توسط پیامبر اکرم (صلی اله علیه و آله و سلم) و اهل بیت ایشان (علیهم السلام) انجام می شد و آن بزرگواران شخصا به بالا بردن سطح آگاهی و فرهنگ بانوان اقدام نمودند. تاریخ صدر اسلام مملو از بانوان صاحب منزلت است که در راه تعالی جامعه رنجهای بسیاری کشیده اند. اسلام با ظهور خود تاثیرات شگرفی را ایجاد نمود که شاید مهم ترین آن ها ارتقاء روح انسانی، ارزش دادن به آن و استفاده از ظرفیت های بی نظیر بشر برای رشد و تعالی آن به سوی کمال حقیقی بود که این تفاوت بزرگ بیش از همه در زن و شخصیت آن متبلور گردید. زن که پیش از اسلام در متمدن ترین جوام به عنوان ابزار قلمداد می شد، با ظهور اسلام آن چنان ترقی یافت که در مهم ترین عرصههای اجتماعی فعالیت نمود و جهانی را تحت تاثیر خود و قابلیت هایش قرار داد. این آئین مقدس در تعالی جامعه زن را مورد توجه ویژه قرارداد و با استفاده از قابلیت های او به سراغ جامعه بشری رفت. بانوان صدر اسلام در جامعه دارای منزلت ها و شرافت های گوناگون هستند. آنان با بهره بردن از دو منزلت مهم شرافت در نسب و صفات و فضایل برتر وجودیشان به منازل اجتماعی بلندی همچون؛ پیشگامی در اسلام، بیعت و هجرت، دفاع از امامت و ولایت، پاسداری از عفت، همسری سفیر پیامبر، همسری و مادری شهید، مبارزه و جهاد، خطابه، نقل حدیث، ادبیات و شعر و ... را به دست آورد. این بانوان نمونه و عالیقدر آن چنان در اجتماع صدر اسلام درخشیدند که چنین درخششی در میان مردان نیز کم نظیر و بی مثل و مانند است. همانگونه که علی (علیه السلام) فرمودند؛ مردان برگزیده از دامان زنانی پاکدامن به معراج می روند. در تایرخ صدر اسلام، بانوان نمونه مسلمان، این حدیث را به تصویر کشیدند و علاوه بر منزلت های اجتماعی و حضور فعال در جامعه آن زمان؛ در خانواده شان نقش سازنده ایفا نمودند و مکمل مردان برگزیده گردیدند.