تاثیر تدریس حامی خودمختاری بر خلاقیت کودکان پیش دبستانی

هدف: در این پژوهش سبک تدریس حمایت­ کننده از خودمختاری به عنوان روشی که در چهارچوب نظریه خود تعیین گری تعریف شده و به سبک رفتار معلم در کلاس می­پردازد، بررسی و تاثیرات آن بر خلاقیت کودکان پیش ­دبستانی ارزیابی شده است. روش: سبک تدریس معلمان با تکمیل پرسش­نامه مشکلات مدارس (PIS) مشخص شد. سپس ۱۰۰ نفر از نوآموزان چهار مرکز پیش ­دبستانی مناطق یک تا سه شهر تهران به تفکیک سبک تدریس معلم، در قالب دو گروه، طی شش ماه در معرض مداخله شبه آزمایشی قرار گرفتند و سپس میزان خلاقیت آنها به وسیله آزمون خلاقیت در حرکت و عمل تورنس سنجیده شد. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که نمره کلی خلاقیت و به تفکیک زیرمقیاس های اصالت و تخیل شرکت کنندگان در گروه های سبک تدریس حمایت کننده از خودمختاری بیشتر از شرکت کنندگان در گروه های سبک تدریس کنترل کننده بود، اما در زیرمقیاس سیالی دو گروه تفاوتی نشان ندادند. نتیجه گیری: با توجه به ارتباط خلاقیت و منبع کنترل درونی، یافته های این پژوهش نشان می دهد، تدریس حمایت­ کننده از خودمختاری با تامین نیاز اساسی خودمختاری کودکان زمینه افزایش خلاقیت را در آنان  فراهم ساخته است. 

Keywords:

Creativity , Autonomy-Supportive Teaching Style , Self Determination Theory , Preschoolers , تدریس حمایت کننده از خودمختاری , نظریه خود تعیین گری , خلاقیت , کودکان پیش دبستانی