تاثیر میان کنش مورفین، گلوکز و کانال های پتاسیمی حساس به ATP، بر فرآیند تثبیت مکان شرطی شده ناشی از مورفین

هدف: در تحقیق حاضر تاثیر میان کنش گلوکز و کانال های پتاسیمی حساس به ATP، بر فرآیند تثبیت ترجیح مکان شرطی شده (CPP) ناشی از مورفین در موش سفید کوچک نر از نژاد NMRI بررسی نشده است.  روش: برای بررسی اثرات پاداشی مورفین و تاثیر گلوکز، گلیبن کلامید و دیازوکساید بر آن از روش ترجیح مکان شرطی شده استفاده شد. یافته ها: تزریق درون صفاقی دوزهای مختلف سولفات مورفین (۰/۵-۷/۵ mg/kg)، CPP وابسته به دوز ایجاد کرد، در حالی که دوزهای مختلف گلیبن کلامید (۳، ۶ و ۱۲ mg/kg)، دیازوکساید (۱۵، ۳۰ و ۶۰ mg/kg) و گلوکز (۱۰۰، ۲۰۰، ۵۰۰ و۲۰۰۰ mg/kg) به تنهایی چنین تاثیری نداشتند. تزریق گلوکز (۲۰۰۰ mg/kg) و گلیبن کلامید (۶ mg/kg) ترجیح مکان شرطی شده ناشی از دوز غیر موثر مورفین (۰/۵ mg/kg) را معنی دار کرد. از طرف دیگر، دیازوکساید (۶۰ mg/kg) توانست اثرات گلیبن کلامید (۶ mg/kg) را مهار کند، در حالی که تزریق دیازوکساید به تنهایی تاثیری بر ترجیح مکانی ناشی از مورفین (۰/۵ mg/kg) نداشت. تزریق دوزهای مختلف گلیبن کلامید (۳، ۶ و mg/kg ۱۲)، دیازوکساید (۱۵، ۳۰ وmg/kg ۶۰) و مورفین (mg/kg ۰/۵-۷.۵) تاثیری برمیزان گلوکز خون نداشتند.  نتیجه گیری: احتمالا گلوکز در ترجیح مکانی ناشی از مورفین از طریق کانال های پتاسیمی حساس به ATP دخالت می کند.

Keywords:

Morphine , Potassium Channel , Conditional Place Preference , مورفین , کانال پتاسیم , تثبیت مکان شرطی شده