مدلسازی گونه گز پرشاخه (Tamarix ramosissima Ledeb. ۱۸۲۹) در فضای سبز شهری با استفاده از بسته Biomod۲ در نرم افزار R و بر اساس اقلیم محلی حال و آینده ایران

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 475

This Paper With 19 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

GEOGRAPHIC02_049

تاریخ نمایه سازی: 24 آذر 1400

Abstract:

امروزه با وقوع خشکسالی ها در استان های مختلف کشور و محدودیت منابع آبی لزوم کاشت گیاهان جایگزین به خصوص درفضای سبز شهری به شدت مورد توجه قرار گرفته است، گیاهانی بومی که به حداقل ممکن آب نیاز دارند و در برابر شرایطسخت اقلیمی سازگاری یافته اند. با توجه به پتانسیل بسیار زیاد گز برای گسترش در مناطق خشک و نیمه خشک و همچنینتحمل زیاد این گونه به شوری، می توان آن را گونه ای مناسب برای کاشت در فضای سبز شهری در مناطقی با چنینمشخصاتی دانست. لذا در این مقاله گونه درختی گز پرشاخه (.Tamarix ramosissima Ledeb) بعنوان یک گونه بومی، زینتی و مقاوم در برابر شرایط اقلیمی زمان حال و آینده جهت کاشت در فضای سبز شهری ایران پیشنهاد دادهشده است. بنابراین با توجه به هدف، نقاط حضور گونه جمع آوری شده و مدلسازی براساس متغیرهای اقلیمی و زیست محیطیبه عنوان عوامل موثر بر حضور گونه، صورت گرفت. با بهره گیری از ۱۰ روش مدلسازی توزیع گونه شامل (GLM, RF ،MARS ،FDA ،SRE ،ANN ،CTA ،GAM ،GBM و (MAXENT.Tsuruoka) در بسته Biomod۲ در نرم افزار R توزیع گونه مورد مطالعه شبیهسازی شد. شاخصهای صحت ROC و TSS بررسی گردید. نتایج نشان داد که مدل SRE صحت نسبتا خوب و سایرمدلها نیز از صحت خوبی برخوردار بودند. مدل FDA نیز دارای بیشترین میزان صحت و بهترین عملکرد برای این گونه در سطح ایران می باشد. همچنین یافته های این بررسی نشان داد که متوسط دمایسردترین فصل سال، بارش کم باران ترین (خشک ترین) فصل سال و ارتفاع به ترتیب، سه متغیر مهم در پراکنش گونه در زمانحال به شمار می روند و متغیرهای متوسط دمای سردترین فصل سال، متوسط دمای گرمترین فصل سال و ارتفاع بیشتریناهمیت را در پراکنش این گونه در آینده دارند. پراکنش گونه T.ramosissima در آینده نسبت به زمان حال به سمت شمالشرق و مرکز ایران کشیده شده است. همچنین سطح زیستگاه های مطلوب برای این گونه در آینده افزایش پیدا کرده است. بیشترین مساحت زیستگاههای ثابت مطلوب در حال حاضر و آینده برای گونه T.ramosissima در استان های خراسان رضوی و سمنان می باشد. این نتایج می تواند برای کارشناسان و مدیران جهت طراحی و استقرار گونه های جدید در فضای سبز شهری بخصوص در دو استان خراسان رضوی و سمنان مفید و کاربردی باشد.

Keywords:

تغییر اقلیم , پیش بینی , گیاهان بومی , مدل های توزیع گونه , GIS

Authors

نفیسه شهریاری

دانشجوی کارشناسی ارشد محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه فردوسی مشهد

آزیتا فراشی

استادیار گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه فردوسی مشهد

زهرا کریمیان

استادیار گروه گیاهان زینتی، پژوهشکده علوم گیاهی، دانشگاه فردوسی مشهد

مهرداد الرعنایی

دانشجوی دکترای دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه صنعتی اصفهان