آینده پژوهی توسعه پایدار گردشگری در ایران

گردشگری پایدار شیوهای مثبت برای کاهش هیجانات و تنشهایی است که به وسیله تاثیرگذاری هایی متقابل میانصنعت گردشگری و بازدیدکنندگان، محیطزیست و جوامع میزبان به وجود می آید. پژوهش حاضرمی کوشد با هدفآینده پژوهی توسعه پایدار گردشگری در ایران با استفاده از روش توصیفی– تحلیلی و از نظر هدف کاربردی بابهره گیری از مطالعات کتابخانه ای و اسنادی به بررسی این موضوع بپردازد. نتایج این تحقیق نشان می دهد کشورایران فاصله زیادی تا دستیابی به گردشگری پایدار دارد. برای دستیابی به توسعه پایدار گردشگری به شاخص هایینیاز است که میتوان آنها را به صورت زیر خلاصه نمود. توجه همزمان به تمامی ابعاد (اکولوژیکی، اقتصادی وفرهنگی اجتماعی) زیرا که این شاخص ها در ارتباط با یکدیگر بوده و تاثیر متقابلی بر هم دارند. ازجمله مهمتریناقدامات جهت دستیابی به توسعه پایدار گردشگری میتوان به بهره گیری از رویکرد کل نگر در توسعه گردشگری،تعیین اهداف و برنامه ریزی درازمدت، توجه به عدالت درون نسلی و بین نسلی، برقراری یک رابطه بین بخش هایمختلف این صنعت، برنامه ریزی دوسویه (از بالا به پایین و از پایین به بالا)، انجام مطالعات تفصیلی در هر منطقهگردشگری را به سمت پایداری هر چه بیشتر سوق میدهد. در این راه توجه به ایده های نو و خلاقیت در انگیزش هایعملی به سوی تامین و تحقق پایداری از اهم ملاحظاتی است که باید در کنار سایر ضرورت های شناخته شده در اینخصوص موردتوجه قرار گیرد.

Keywords:

توسعه پایدار گردشگری , ایران , آینده پژوهی