طرحواره ی خیابان اومانیستی، چشم اندازی بر تداوم بعد اجتماعی شهر جغرافیای مورد واکاوی بخش مرکزی شهر زنجان «سبزه میدان»

امروزه فضاهای عمومی به عنوان امری فیزیکی _جغرافیایی دچار فرو کاهی تعاملات اجتماعی، تضعیف عرصه هایعمومی کنش پذیر، افول ارزش های فرهنگی _ هویتی و جدایی گزینی شهروندان از بطن هویتمند و تاریخی شهرشده اند. تاکنون آنچه بیش از همه برای فضاها حاکمیت داشته، هژومونی پرکتیس های اقتصادی و سیاسی عینیبوده است اما ازآنجاییکه شهر خود امری اجتماعی می باشد توجه به مقوله فضامندی، تولید و بازتولید فضاهایاجتماع پذیر در عرصه های همگانی شهر مانند خیابان، پیاده راه، میدان و قرارگاه های جمعی در جهت نیل به پایداریو تداوم حیات اجتماعی شهر اجتناب ناپذیر است. از این رو پژوهش حاضر بر آن است تا طرحواره خیابان اومانیستی رابه عنوان ایده و ابزاری نو در راستای تولید فضای انسان مبنا که منجر به ارتقاء تعاملات اجتماعی و بازگشت بر حیاتاجتماعی گذشته در بخش مرکزی شهر و درنهایت پایداری اجتماعی شهر می شود را ارائه نماید. این مطالعه با تدوینپرسشنامه و انجام آزمون تک نمونه ای T با استفاده از نرم افزار AMOS تبیینی است بر آشکارسازی میزان اثربخشی و روابط علی بین شاخص ها و مولفه های اجتماعی سبزه میدان زنجان و در نهایت ارائه مدل مفهومی که محدوده را اجتماعی ترین بخش شهر با پتانسیل های بالا در نیل به پایداری اجتماعی معرفی می نماید و با تکنیک راهبردی AIDA، استراتژی های عملکردی را در ارتقاء پایداری اجتماعی شهر در این محدوده ارائه می نماید.

Keywords:

طرحواره اومانیستی , خیابان , پایداری اجتماعی , زنجان , AMOS