اثربخشی عدالت در سلامت اجتماعی با رویکردی به اندیشه قرآنی امام موسی صدر

امام موسی صدر از جمله متفکرانی است که اندیشه اش از سرچشمه بی بدیل قرآن جاری شده است. بر همین مبنا این پژوهش با بررسی تمامی آثار او، دریافت و تفسیر وی از عدالت در قرآن را با سه رویکرد خداشناسی، هستی شناسی و انسان شناسی تشریح کرده و ارتباط آن را با سلامت اجتماعی تبیین می کند. بنابر دریافت او از قرآن، هستی بر آیندی است از عدالت و انسان و جامعه، خواهان کامیابی باید در روش خویش همسو با جهان، عادل باشد وگرنه موجودی بیگانه و شکست خورده خواهد بود. صدر وجود عدالت در قرآن را معادل ایمان دانسته و آن را بدون کوشش در راه عدالت بی اصالت می خواند. بر همین اساس او با استناد به آیاتی از ثمرات حاکمیت عدالت در جامعه و همچنین به آسیب های جامعه بی عدالت اشاره می کند. صدر با بیان آیه ای عدالت را عاملی موثر در ایفای نقش طبقات فقیر برای ساخت و ارتقای جامعه میداند و با اشاره به آیه ای دیگر هشدار میدهد بی عدالتی محرک ناهنجاری های روانی و تضادهای اجتماعی در میان رنج دیدگان می شود، سلامت اجتماعی را به خطر می اندازد و به بحران در جامعه می انجامد. صدر شیوه تحقق عدالت در قرآن را آنفاق آنچه خداوند به انسان بخشیده، از مال و جان تا علم و تجربه می بیند انفاقی که درباور او اصلی ازاصول دین است و تاکید می کند که درقران نادیدن نیازهای مردم نوعی کفروصورت دیگری ازالحاد شمرده شده است درنظر صدرعدالت جامعه ای می سازد با کرامت که لیاقت ها و استعداد ها پرورش می یابد و فساد درآن می میرد

Keywords:

قرآن , عدالت , انفاق , امام موسی صدر , سلامت اجتماعی