بهینه یابی شرایط شفاف سازی آب کیوی با استفاده از آنزیم پکتیناز، بنتونیت و پلی وینیل پلی پرولیدون

دراین پژوهش از روش سطح پاسخ به منظور تعیین مقادیر بهینه آنزیم پکتیناز، بنتونیت و پلی وینیل پلی پرولیدون جهت شفاف سازی و پایداری آب کیوی استفاده گردید. نتایج نشان داد که جهت شفاف سازی آب کیوی مقدار بهینه آنزیم پکتیناز g/kg۸۳/۵، بنتونیت g∕Ton۰۵/۳۰۶ و پلی وینیل پلی پرولیدون g∕۱۰۰ lit ۷۰ می باشد. با افزودن این مواد، میزان کدورت کاهش و شفافیت افزایش یافت. در نهایت از مقدار مواد فنولی نیز کاسته شد. افزایش غلظت بنتونیت و پلی وینیل پلی پرولیدون باعث کاهش میزان ویسکوزیته آب کیوی گردید. افزایش غلظت آنزیم ازg∕kg ۵-۲ نیز باعث کاهش چشمگیر در ویسکوزیته آب کیوی شد. ضریب تبیین (R۲) برای ویسکوزیته ،کدورت، شفافیت ومیزان کل ترکیبات فنولی بیش از ۹۰/۰ بود که حاکی از مناسب بودن مدل مورد استفاده جهت برازش داده می باشد. ویسکوزیته، کدورت وشفافیت به غلظت آنزیم و بنتونیت بودند وابسته بودند. اثر پلی وینیل پلی پرولیدون بر مقدار کل ترکیبات فنولی نیز معنی دار بود.

Keywords:

آب کیوی , شفاف سازی , آنزیم پکتیناز , بنتونیت , پلی وینیل پلی پرولیدون , روش سطح پاسخ