تحلیل انتقادی گفتمان نماد در داستان های عزاداران بیل غلامحسین ساعدی براساس الگوی نورمن فرکلاف

تحلیل انتقادی گفتمان رویکرد نسبتا جدیدی در رشته زبان شناسی است که تلاش دارد به نحوه شکل گیری گفتمان قدرت در زبان بپردازد. به کارگیری این رویکرد در آثار داستانی معاصر بی شک به شناخت بهتر این آثارمنتهی خواهد شد. مقاله حاضر به شیوه تحلیلی و توصیفی سعی کرده تا نمادهای مجموعه عزاداران بیل غلامحسین ساعدی را از منظر رویکرد نورمن فرکلاف بررسی نماید. با بررسی این نمادها به این نتیجه دست یافته شد که در سطح توصیف، نویسنده از واژگان و با هم آیی های متناسب برای توصیف و تشریح فقر فرهنگی و اقتصادی بهره گرفته است. در سطح تفسیر، پنج گفتمان غالب در این مجموعه مشخص گردید که عبارتند از: گفتمان فقر فرهنگی، فقر اقتصادی، توهم وجود دشمن خارجی، مسخ و استحاله انسان (الیناسیون) و منفعل بودن زن. داستان ها بر بستری از رئالیسم سیر می کنند و نمادپردازی (سمبولیسم)، رئالیسم جادویی و ناتورالیسم ابزارهایی برای توصیف بهتر این گفتمان ها هستند.

Keywords:

متن , تحلیل گفتمان , فرکلاف , نماد , ساعدی , عزاداران بیل