باورهای معنوی در تربیت کودکان و نوجوانان

تربیت صحیح و ثمربخش تاحدود زیادی درگرو این است که پدران و مادران از ابتدای کودکی وحتی قبل از تولد کودک، به این مهم توجه داشته ونهایت تلاش خود رادر جهت تربیت فرزندی صالح به کارگیرند. زیرا بهترین زمان برای تربیت، دوران کودکی است. تحقیق حاضر با هدف تببین چگونگی معنویات و باورهای معنوی در تربیت کودکان و نوجوانان به روش همبستگی صورت گرفته است. جامعه آماری تعداد ۵۰ نفر از دانش آموزان ۷ تا ۱۵ ساله تهرانبود. نمونه گیری به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود که پایایی آنها از طریق ضریب آلفای کرونباخ ۰/۸۱ بدست آمد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و به کارگیری آزمون همبستگی پیرسون گام به گام، تجزیه و تحلیل شدند. نتایج آزمون همبستگی پیرسون حاکی از آن که رابطه بین باوری های دینی و تربیت رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بنابراین خانواده باید تلاش کند که آموخته های مذهبی کودکان با تجارب و احساسات خوشایندی شکل بگیرد. سعه صدر، ابراز احساس خرسندی و روحیه رضایتمندی،گرایش به این احساسات مذهبی را برای کودکان گوارا میسازد. مشاهده رفتار اطرافیان (به خصوص والدین) انگیزه ای قوی و غنی برای یادگیری و آموزش دانش آموزان است. وقتی که کودک نسبت به رفتار و نحوه حرکات و حرف زدن والدین و اطرافیان کنجکاو می شود باید توجه داشت که کنجکاوی بی هدف و بی نتیجه نیست بلکه متضمن الگوگیری و مشارکت فعالانه او به صورت تجربه ای جدید در فرازهای حساس زندگی است.

Keywords:

باورهای معنوی , تربیت کودکان و نوجوانان