بررسی جذب زیستی توریم از محلول های آبی توسط جلبک قهوه ای سیستوسیرا اندیکای اصلاح شده به روش زانتاسیون

توانایی جلبک سیستوسیرا اندیکای اصلاح شده به روش زانتاسیون، در جذب زیستی یون­های توریم (IV) از محلول های آبی در روش ناپیوسته بررسی شد. اثر سه متغیر مستقل فرایند شامل pH (۲-۶)، غلظت اولیه­ی یون فلزی (۱-mg L ۵۰ تا ۱-mg L ۲۵۰) و مقدار جاذب  (۰.۵ g L-۱تا ۲.۵ g L-۱) با استفاده از روش سطح پاسخ (RSM) براساس طرح مرکب مرکزی (CCD) مورد ارزیابی قرار گرفت. اعتبار مدل درجه­ی دوم با استفاده از تحلیل واریانس مانند مقدار کم ارزش-P، مقدار بالای ارزش-F و ضریب رگرسیون بالا تایید شد. نتیجه­های بهینه سازی نشان داد که میزان جذب توریم (IV) تحت شرایط بهینه (pH=۳.۳۱، غلظت اولیه­ی ۱- mg L­۲۵۰ و مقدار جاذب ۰.۵ g L-۱) ۲۳۰.۶۲۸ mg g-۱  است. داده­های مدل سازی نشان داد که داده های تجربی سرعت جذب توریم توسط مدل سینتیکی شبه مرتبه­ی دوم بهتر برازش می شوند و هم چنین هم­دمای لانگمیر داده های تجربی تعادلی جذب را به خوبی توصیف می کند. حداکثر ظرفیت جذب توریم به وسیله­ی هم­دمای لانگمیر۳۲۹.۹۰ mg g-۱  تخمین زده شد. علاوه بر این، مشخصه­های سطح جلبک و سازوکار جذب با استفاده از تحلیل تبدیل فوریه زیرقرمز (FTIR) بررسی شد.

Keywords:

جذب زیستی , توریم , سیستوسیرا اندیکا , زانتاسیون , روش سطح پاسخ (RSM) , طرح مرکب مرکزی (CCD)