بررسی رابطه متقابل مدیریت کاربری زمین و وضعیت حمل و نقل و ترافیک شهری (نمونه موردی: محله سلسبیل، ناحیه ۳ منطقه ۱۰ تهران)

شهر یک سیستم فضایی است که تمامی اجزا آن با یکدیگر مرتبط می باشند. طرح کاربری زمین بدون درنظر گرفتن جریان های ترافیکی بین کاربری های مختلف و سلسله مراتب شبکه ارتباطی شهر کارآمد نمی باشد و با توجه به رابطه متقابل و مستمر دو سیستم کاربری اراضی شهری و حمل و نقل شهری با یکدیگر، این دو به عنوان دو جزء تشکیل دهنده یک رابطه می باشند. بدین ترتیب برنامه ریزی برای یک سیستم بدون توجه به سیستم دیگر نه تنها نتیجه ای دربرندارد، بلکه باعث تشدید و بروز مشکلاتی می شود. هدف این مقاله بررسی و تحلیل موقعیت قرارگیری برخی از کاربری های مهم (درمانی، تجاری، آموزشی، ورزشی) واقع در محله سلسبیل ناحیه ۳ منطقه ده تهران، و ارتباط آن با شریان های ارتباطی می باشد. روش پژوهش توصیفی تحلیلی، با استفاده از GIS است، بدین ترتیب که ابتدا نحوه پراکنش کاربری های مورد نظر و شعاع دسترسی هریک از آن ها محاسبه گردیده و تناسب آن ها با سلسله مراتب شبکه معابر شهری، مقیاس عملکردی، تعداد و تنوع، الگوهای زمانی و همجواری، دسترسی آن ها مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته شده است. بررسی رابطه ی متقابل این موارد و جانمایی مناسب کاربری های شهری سبب کارایی مناسب تر شبکه ارتباطی، کاهش سفرهای شهری، افزایش ایمنی می گردد. نتایج بررسی نمونه موردی حاکی از این است که کاربری های درمانی، ورزشی نیاز به بازمکان یابی و کاربری های تجاری نیاز به اتخاذ سیاست های مناسب در جهت بهبود وضعیت حمل و نقل دارد و کاربری های آموزشی با توجه به همجواری و یکسان بودن الگوی زمانی ای که دارند موجب افزایش ترافیک در یک ساعات مشخص از روز می شود.

Keywords:

حمل و نقل , برنامه ریز کاربردی اراضی , ترافیک شهری , مدیریت شهری , شریان های ارتباطی