درس هایی از دانش سنتی تقسیم و توزیع آب رودخانه زاینده رود اصفهان وتحولات تاریخی آن
Publish Year: 1390
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,184
This Paper With 9 Page And PDF and WORD Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
TKWRM01_120
تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1390
Abstract:
نگرش ایرانیان نسبت به آب همواره مانند موجودی مقدس بوده و ایرانیان هر جا آبی یافته اند، قدر آن را به درستی شناخته و درصدد استفاده بهینه و هدر ندادن آن بوده اند. در اصفهان به عنوان شهری که در مرکز فلات ایران واقع شده و دارای آب و هوای نیمه گرم و خشک است؛ وجود زاینده رود چون موهبتی ارج نهاده می شود. روش پیچیده و شگفت تقسیم آب زاینده رود در اصفهان بر اساس دو اصل زمان و مکان، که از برجسته ترین نمونه های میراث فرهنگی ما در مدیریت منابع آب است و به طور سنتی به نام شیخ بهایی معروف شده است، ابداع فرد و زمان خاصی نیست بلکه محصولی از اعصار و قرون گذشته است که طی نسل ها به موازات گسترش و محدود شدن اراضی و یا تصمیمات حکومتی تغییر و تبدیلاتی در آن رخ داده است. در این مقاله مدیریت سنتی آب در زاینده رود و نغییرات آدر در زمان کنونی همراه با بررساصفهان مورد بررسی و تشریح گردید. شناخت این سنت ها و ضوابط و معیار های حاکم بر آن ها، قانون گذاران، کارشناسان و برنامه ریزان را قادر خواهد ساخت تا نظام های اجرایی متناسب با موارد و مناطق مختلف را به گونه ای تطبیقی طراحی نمایند
Keywords:
Authors
سولماز خزایی موغانی
دانشجوی کارشناسی ارشد آبخیزداری، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
علی نجفی نژاد
استادیار گروه آبخیزداری، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
نادر نورا
استادیار گروه آبخیزداری، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
احسان بخت
دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت مناطق بیابانی دانشگاه یزد
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :