عامل های موثر در رضامندی دانش آموختگان ترویج و آموزش کشاورزی شاغل در بخش کشاورزی استان های شمالی از آموخته های گرایش تحصیلی

هدف این تحقیق، شناخت نقش عامل های موثر در رضامندی دانش آموختگان شاغل در بخش کشاورزی است. تحقیق از نوع علی-ارتباطی است. جامعه آماری تحقیق شامل همه ی دانش آموختگان ترویج و آموزش کشاورزی شاغل در بخش کشاورزی (دولتی و غیردولتی) در استان های شمالی کشور(مازندران، گلستان و گیلان) بود که مرتبط با رشته ترویج فعالیت می کردند (۵۱=N). با توجه به حجم محدود جامعه آماری، سرشماری صورت گرفت. ابزار تحقیق پرسشنامه ای بود که روایی شکلی آن بر پایه نظرسنجی از متخصصان و اعضای هیات علمی ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری تایید شد و پایایی آن از طریق تتای ترتیبی ۸۹/۰=θ محاسبه شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها در دو بخش آمار توصیفی و تحلیلی از نرم افزار SPSSWin۲۱ استفاده شد. تحقیق نشان داد که ۹/۵۶ درصد از دانش آموختگان، میزان هم سویی و سازگاری آموخته های ترویجی و آموزش کشاورزیشان با انجام وظیفه شغلی خود را در سطح خوب ارزیابی کردند. هم چنین، توانمندی کسب شده ی دانش آموختگان در زمینه های ارتباطات، مدیریت، ارزشیابی، برنامه ریزی، تحقیق و تدریس در سطح متوسط قرار داشت. دانش آموختگان شاغل، نگرش خوب و مثبتی نسبت به رشته تحصیلی خود داشتند. بر پایه نظر دانش آموختگان شاغل در سطح عملیاتی کشاورزی، اهمیت کاربرد و اولویت درس های اصلی نسبت به در س های اختیاری تاکید شده است. بین میزان هم سویی و سازگاری آموخته ها و نگرش دانش آموختگان نسبت به رشته ترویج و آموزش کشاورزی با میزان رضایت از آموخته های آنان، رابطه ی مثبت و معناداری وجود داشت. اجرای رگرسیون ترتیبی نشان داد که دو متغیر هم سویی و سازگاری آموخته ها و نگرش ۶۴ درصد احتمال تغییر سطح متغیر وابسته ی میزان رضایت دانش آموختگان از آموخته های کسب شده را تبیین کردند.

Keywords:

ارزیابی کیفیت , ترویج و آموزش کشاورزی , رضامندی تحصیلی , دانش آموختگان شاغل